الصَّافَّات
﴿ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴾
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا
﴿1﴾﴿2﴾
فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا
إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ
﴿3﴾﴿4﴾
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ
إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ
﴿5﴾﴿6﴾
وَحِفْظًا مِّن کُلِّ شَیْطَانٍ مَّارِدٍ
لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِن کُلِّ جَانِبٍ
﴿7﴾﴿8﴾
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ
﴿9﴾﴿10﴾
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِینٍ لَّازِبٍ
بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ
﴿11﴾﴿12﴾
وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ
وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ
﴿13﴾﴿14﴾
وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ
أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
﴿15﴾﴿16﴾
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ
﴿17﴾﴿18﴾
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنظُرُونَ
وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ
﴿19﴾﴿20﴾
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ
احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ
﴿21﴾﴿22﴾
مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ
﴿23﴾﴿24﴾
مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ
بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
﴿25﴾﴿26﴾
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ
قَالُوا إِنَّکُمْ کُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ
﴿27﴾﴿28﴾
قَالُوا بَل لَّمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ
وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ کُنتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ
﴿29﴾﴿30﴾
فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ
فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ
﴿31﴾﴿32﴾
فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ
إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ
﴿33﴾﴿34﴾
إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ
وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ
﴿35﴾﴿36﴾
بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ
إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ
﴿37﴾﴿38﴾
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ
﴿39﴾﴿40﴾
أُوْلَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ
فَوَاکِهُ وَهُم مُّکْرَمُونَ
﴿41﴾﴿42﴾
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ
عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ
﴿43﴾﴿44﴾
یُطَافُ عَلَیْهِم بِکَأْسٍ مِن مَّعِینٍ
بَیْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ
﴿45﴾﴿46﴾
لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنزَفُونَ
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ
﴿47﴾﴿48﴾
کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّکْنُونٌ
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ
﴿49﴾﴿50﴾
قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ
یَقُولُ أَئِنَّکَ لَمِنْ الْمُصَدِّقِینَ
﴿51﴾﴿52﴾
أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِینُونَ
قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ
﴿53﴾﴿54﴾
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاء الْجَحِیمِ
قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدتَّ لَتُرْدِینِ
﴿55﴾﴿56﴾
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ
أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ
﴿57﴾﴿58﴾
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ
﴿59﴾﴿60﴾
لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلْ الْعَامِلُونَ
أَذَلِکَ خَیْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
﴿61﴾﴿62﴾
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِینَ
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ
﴿63﴾﴿64﴾
طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّیَاطِینِ
فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ
﴿65﴾﴿66﴾
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیمٍ
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیمِ
﴿67﴾﴿68﴾
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءهُمْ ضَالِّینَ
فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ
﴿69﴾﴿70﴾
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِم مُّنذِرِینَ
﴿71﴾﴿72﴾
فَانظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِینَ
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ
﴿73﴾﴿74﴾
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ
وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ
﴿75﴾﴿76﴾
وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمْ الْبَاقِینَ
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ
﴿77﴾﴿78﴾
سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ
﴿79﴾﴿80﴾
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ
﴿81﴾﴿82﴾
وَإِنَّ مِن شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ
إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ
﴿83﴾﴿84﴾
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ
أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ
﴿85﴾﴿86﴾
فَمَا ظَنُّکُم بِرَبِّ الْعَالَمِینَ
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ
﴿87﴾﴿88﴾
فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ
﴿89﴾﴿90﴾
فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ
مَا لَکُمْ لَا تَنطِقُونَ
﴿91﴾﴿92﴾
فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ
فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ
﴿93﴾﴿94﴾
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ
﴿95﴾﴿96﴾
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ
فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ
﴿97﴾﴿98﴾
وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ
رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ
﴿99﴾﴿100﴾
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی
أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا
أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِن شَاء اللَّهُ مِنَ
الصَّابِرِینَ
﴿101﴾﴿102﴾
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ
وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ
﴿103﴾﴿104﴾
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِینُ
﴿105﴾﴿106﴾
وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ
﴿107﴾﴿108﴾
سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ
کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ
﴿109﴾﴿110﴾
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَقَ نَبِیًّا مِّنَ الصَّالِحِینَ
﴿111﴾﴿112﴾
وَبَارَکْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَقَ وَمِن ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِینٌ
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
﴿113﴾﴿114﴾
وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ
وَنَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ
﴿115﴾﴿116﴾
وَآتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ
وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ
﴿117﴾﴿118﴾
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ
سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
﴿119﴾﴿120﴾
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ
﴿121﴾﴿122﴾
وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِینَ
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ
﴿123﴾﴿124﴾
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ
وَاللَّهَ رَبَّکُمْ وَرَبَّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ
﴿125﴾﴿126﴾
فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ
﴿127﴾﴿128﴾
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ
سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ
﴿129﴾﴿130﴾
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ
﴿131﴾﴿132﴾
وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِینَ
إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ
﴿133﴾﴿134﴾
إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ
﴿135﴾﴿136﴾
وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِم مُّصْبِحِینَ
وَبِاللَّیْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
﴿137﴾﴿138﴾
وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ
﴿139﴾﴿140﴾
فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنْ الْمُدْحَضِینَ
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ
﴿141﴾﴿142﴾
فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِینَ
لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ
﴿143﴾﴿144﴾
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِیمٌ
وَأَنبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّن یَقْطِینٍ
﴿145﴾﴿146﴾
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ
﴿147﴾﴿148﴾
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ
﴿149﴾﴿150﴾
أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ
﴿151﴾﴿152﴾
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ
﴿153﴾﴿154﴾
أَفَلَا تَذَکَّرُونَ
أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُّبِینٌ
﴿155﴾﴿156﴾
فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ
وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
﴿157﴾﴿158﴾
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ
﴿159﴾﴿160﴾
فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ
مَا أَنتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ
﴿161﴾﴿162﴾
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ
﴿163﴾﴿164﴾
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
﴿165﴾﴿166﴾
وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ
لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِکْرًا مِّنْ الْأَوَّلِینَ
﴿167﴾﴿168﴾
لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ
فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ
﴿169﴾﴿170﴾
وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ
﴿171﴾﴿172﴾
وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ
﴿173﴾﴿174﴾
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ
﴿175﴾﴿176﴾
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِینَ
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ
﴿177﴾﴿178﴾
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ
سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ
﴿179﴾﴿180﴾
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ
﴿181﴾﴿182﴾این سوره مبارکه در شهر مکه نازل شده است و شامل 182 آیه می باشد.
الصَّافَّات
﴿ به نام خداوند بخشنده بخشایشگر ﴾
سوگند به (فرشتگان) صف کشیده (و منظم)
و به نهىکنندگان و (بازدارندگان)
و تلاوتکنندگان پیاپى آیات الهى... ﴿1﴾﴿2﴾
که معبود شما یگانه است؛
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها! ﴿3﴾﴿4﴾
ما آسمان نزدیک ( پایین) را با ستارگان آراستیم،
تا آن را از هر شیطان خبیثى حفظ کنیم! ﴿5﴾﴿6﴾
آنها نمىتوانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند)
از هر سو هدف قرارمىگیرند!
آنها به شدت به عقب رانده مىشوند؛ و براى آنان مجازاتى دائم است! ﴿7﴾﴿8﴾
مگر آنها که در لحظهاى کوتاه براى استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب
ثاقب سذللّه آنها را تعقیب مىکند!
از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سختتر است یا آفرینش فرشتگان (و
آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبندهاى آفریدیم! ﴿9﴾﴿10﴾
تو از انکارشان تعجب مىکنى، ولى آنها مسخره مىکنند!
و هنگامى که به آنان تذکر داده شود، هرگز متذکر نمىشوند! ﴿11﴾﴿12﴾
و هنگامى که معجزهاى را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوتمىکنند!
و مىگویند: «این فقط سحرى آشکار است! ﴿13﴾﴿14﴾
آیا هنگامى که ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، بار دیگر برانگیخته
خواهیم شد؟!
یا پدران نخستین ما (بازمىگردند)؟!» ﴿15﴾﴿16﴾
بگو: «آرى، همه شما زنده مىشوید در حالى که خوار و کوچک خواهید بود!
تنها یک صیحه عظیم واقع مىشود، ناگهان همه (از قبرها برمىخیزند و) نگاه
مىکنند! ﴿17﴾﴿18﴾
و مىگویند: «اى واى بر ما، این روز جزاست!»
(آرى) این همان روز جدایى (حق از باطل) است که شما آن را تکذیب مىکردید! ﴿19﴾﴿20﴾
(در این هنگام به فرشتگان دستور داده مىشود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را
مىپرستیدند...
(آرى آنچه را) جز خدا مىپرستیدند جمع کنید و بسوى راه دوزخ هدایتشان کنید! ﴿21﴾﴿22﴾
آنها را نگهدارید که باید بازپرسى شوند!
شما را چه شده که از هم یارى نمىطلبید؟! ﴿23﴾﴿24﴾
ولى آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند!
(و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم مىپرسند... ﴿25﴾﴿26﴾
گروهى (مىگویند: «شما رهبران گمراهى بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهى و نیکى
وارد شدید اما جز فریب چیزى در کارتان نبود)!»
(آنها در جواب) مىگویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟! ﴿27﴾﴿28﴾
ما هیچ گونه سلطهاى بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومى طغیانگر بودید!
اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلم شده، و همگى از عذاب او مىچشیم! ﴿29﴾﴿30﴾
ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم!
(آرى) همه آنها ( پیشوایان و پیروان گمراه) در آن روز در عذاب الهى مشترکند!
﴿31﴾﴿32﴾
ما این گونه با مجرمان رفتار مىکنیم!
چرا که وقتى به آنها گفته مىشد: «معبودى جز خدا وجود ندارد»، تکبر و سرکشى
مىکردند... ﴿33﴾﴿34﴾
و پیوسته مىگفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعرى دیوانه رها کنیم؟!»
چنین نیست، او حق را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است! ﴿35﴾﴿36﴾
اما شما (مستکبران کوردل) بطور مسلم عذاب دردناک (الهى) را خواهید چشید!
و جز به آنچه انجام مىدادید کیفر داده نمىشوید، ﴿37﴾﴿38﴾
جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)!
براى آنان ( بندگان مخلص) روزى معین و ویژهاى است، ﴿39﴾﴿40﴾
میوهها(ى گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامى داشته مىشوند...
در باغهاى پر نعمت بهشت؛ ﴿41﴾﴿42﴾
در حالى که بر تختها رو به روى یکدیگر تکیه زدهاند،
و گرداگردشان قدحهاى لبریز از شراب طهور را مىگردانند؛ ﴿43﴾﴿44﴾
شرابى سفید و درخشنده، و لذتبخش براى نوشندگان؛
شرابى که نه در آن مایه تباهى عقل است و نه از آن مست مىشوند! ﴿45﴾﴿46﴾
و نزد آنها همسرانى زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمىورزند.
گویى از (لطافت و سفیدى) همچون تخممرغهایى هستند که (در زیر بال و پر مرغ)
پنهان مانده (و دست انسانى هرگز آن را لمس نکرده است)! ﴿47﴾﴿48﴾
(در حالى که آنها غرق گفتگو هستند) بعضى رو به بعضى دیگر کرده مىپرسند...
کسى از آنها مىگوید: «من همنشینى داشتم... ﴿49﴾﴿50﴾
که پیوسته مىگفت: آیا (به راستى) تو این سخن را باور کردهاى...
که وقتى ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، (بار دیگر) زنده مىشویم و جزا
داده خواهیم شد؟!» ﴿51﴾﴿52﴾
(سپس) مىگوید: «آیا شما مىتوانید از او خبرى بگیرید؟»
اینجاست که نگاهى مىکند، ناگهان او را در میان دوزخ مىبیند. ﴿53﴾﴿54﴾
مىگوید:«به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانى!
و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم! ﴿55﴾﴿56﴾
(سپس به یاران خود مىگوید: اى دوستان!) آیا ما هرگز نمىمیریم (و در بهشت
جاودانه خواهیم بود)،
و جز همان مرگ اول، مرگى به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد.
﴿57﴾﴿58﴾
راستى این همان پیروزى بزرگ است!
آرى، براى مثل این، باید عملکنندگان عمل کنند! ﴿59﴾﴿60﴾
آیا این (نعمتهاى جاویدان بهشتى) بهتر است یا درخت (نفرتانگیز) زقوم؟!
ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم! ﴿61﴾﴿62﴾
آن درختى است که از قعر جهنم مىروید!
شکوفه آن مانند سرهاى شیاطین است! ﴿63﴾﴿64﴾
آنها ( مجرمان) از آن مىخورند و شکمها را از آن پر مىکنند!
سپس روى آن آب داغ متعفنى مىنوشند! ﴿65﴾﴿66﴾
سپس بازگشت آنها به سوى جهنم است!
چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند، ﴿67﴾﴿68﴾
با این حال به سرعت بدنبال آنان کشانده مىشوند!
و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند! ﴿69﴾﴿70﴾
ما در میان آنها انذارکنندگانى فرستادیم،
ولى بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود! ﴿71﴾﴿72﴾
مگر بندگان مخلص خدا!
و نوح، ما را خواند (و ما دعاى او را اجابت کردیم)؛ و چه خوب اجابت کنندهاى
هستیم! ﴿73﴾﴿74﴾
و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایى بخشیدیم،
و فرزندانش را همان بازماندگان (روى زمین) قرار دادیم، ﴿75﴾﴿76﴾
و نام نیک او را در میان امتهاى بعد باقى نهادیم.
سلام بر نوح در میان جهانیان باد! ﴿77﴾﴿78﴾
ما این گونه نیکوکاران را پاداش مىدهیم!
چرا که او از بندگان باایمان ما بود! ﴿79﴾﴿80﴾
سپس دیگران ( دشمنان او) را غرق کردیم!
و از پیروان او ابراهیم بود؛ ﴿81﴾﴿82﴾
(به خاطر بیاور) هنگامى را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد؛
هنگامى که به پدر و قومش گفت: «اینها چیست که مىپرستید؟! ﴿83﴾﴿84﴾
آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین مىروید؟!
شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان مىبرید؟! ﴿85﴾﴿86﴾
(سپس) نگاهى به ستارگان افکند...
و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمىآیم)!» ﴿87﴾﴿88﴾
آنها از او روى برتافته و به او پشت کردند (و بسرعت دور شدند.)
(او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهى به معبودانشان کرد و از روى تمسخر گفت: «چرا
(از این غذاها) نمىخورید؟! ﴿89﴾﴿90﴾
(اصلا) چرا سخن نمىگویید؟!»
سپس بسوى آنها رفت و ضربهاى محکم با دست راست بر پیکر آنها فرود آورد (و جز بت
بزرگ، همه را درهم شکست). ﴿91﴾﴿92﴾
آنها با سرعت به او روى آوردند.
گفت: «آیا چیزى را مىپرستید که با دست خود مىتراشید؟! ﴿93﴾﴿94﴾
با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایى که مىسازید!»
(بتپرستان) گفتند: «بناى مرتفعى براى او بسازید و او را در جهنمى از آتش
بیفکنید!» ﴿95﴾﴿96﴾
آنها طرحى براى نابودى ابراهیم ریخته بودند، ولى ما آنان را پست و مغلوب ساختیم!
(او از این مهلکه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوى پروردگارم مىروم، او مرا
هدایت خواهد کرد! ﴿97﴾﴿98﴾
پروردگارا! به من از صالحان ( فرزندان صالح) ببخش!»
ما او ( ابراهیم) را به نوجوانى بردبار و صبور بشارت دادیم! ﴿99﴾﴿100﴾
هنگامى که با او به مقام سعى و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را
ذبح مىکنم، نظر تو چیست؟» گفت«پدرم! هر چه دستور دارى اجرا کن، به خواست خدا مرا
از صابران خواهى یافت!»
هنگامى که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد... ﴿101﴾﴿102﴾
او را ندا دادیم که: «اى ابراهیم!
آن رؤیا را تحقق بخشیدى (و به ماموریت خود عمل کردى)!» ما این گونه، نیکوکاران
را جزا مىدهیم! ﴿103﴾﴿104﴾
این مسلما همان امتحان آشکار است!
ما ذبح عظیمى را فداى او کردیم، ﴿105﴾﴿106﴾
و نام نیک او را در امتهاى بعد باقى نهادیم!
سلام بر ابراهیم! ﴿107﴾﴿108﴾
این گونه نیکوکاران را پاداش مىدهیم!
او از بندگان باایمان ما است! ﴿109﴾﴿110﴾
ما او را به اسحاق -پیامبرى از شایستگان- بشارت دادیم!
ما به او و اسحاق برکت دادیم؛ و از دودمان آن دو، افرادى بودند نیکوکار و افرادى
آشکارا به خود ستم کردند! ﴿111﴾﴿112﴾
ما به موسى و هارون نعمت بخشیدیم!
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم! ﴿113﴾﴿114﴾
و آنها را یارى کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند!
ما به آن دو، کتاب روشنگر دادیم، ﴿115﴾﴿116﴾
و هر دو را به راه راست هدایت (خداپرستی) کردیم
D p ° ¬c °j an ³m ²an swan s½akµ !©½j±ھ¯و نام نیکشان را در اقوام بعد
باقى گذاردیم! ﴿117﴾﴿118﴾
سلام بر موسى و هارون!
ما این گونه نیکوکاران را پاداش مىدهیم! ﴿119﴾﴿120﴾
آن دو از بندگان مؤمن ما بودند!
و الیاس از رسولان (ما) بود! ﴿121﴾﴿122﴾
به خاطر بیاور هنگامى را که به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمىکنید؟!
آیا بت «بعل» را مىخوانید و بهترین آفریدگارها را رها مىسازید؟! ﴿123﴾﴿124﴾
خدایى که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!»
اما آنها او را تکذیب کردند؛ ولى به یقین همگى (در دادگاه عدل الهى) احضار
مىشوند! ﴿125﴾﴿126﴾
مگر بندگان مخلص خدا!
ما نام نیک او را در میان امتهاى بعد باقى گذاردیم! ﴿127﴾﴿128﴾
سلام بر الیاسین!
ما این گونه نیکوکاران را پاداش مىدهیم! ﴿129﴾﴿130﴾
او از بندگان مؤمن ما است!
و لوط از رسولان (ما) است! ﴿131﴾﴿132﴾
و به خاطر بیاور زمانى را که او و خاندانش را همگى نجات دادیم،
مگر پیرزنى که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)! ﴿133﴾﴿134﴾
سپس بقیه را نابود کردیم!
و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانههاى شهرهاى) آنها مىگذرید... ﴿135﴾﴿136﴾
و (همچنین) شبانگاه؛ آیا نمىاندیشید؟!
و یونس از رسولان (ما) است! ﴿137﴾﴿138﴾
به خاطر بیاور زمانى را که به سوى کشتى پر (از جمعیت و بار) فرار کرد.
و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد! ﴿139﴾﴿140﴾
(او را به دریا افکندند) و ماهى عظیمى او را بلعید، در حالى که مستحق سرزنش بود!
و اگر او از تسبیحکنندگان نبود... ﴿141﴾﴿142﴾
تا روز قیامت در شکم ماهى مىماند!
(به هر حال ما او را رهایى بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالى از گیاه
افکندیم در حالى که بیمار بود! ﴿143﴾﴿144﴾
و بوته کدوئى بر او رویاندیم (تا در سایه برگهاى پهن و مرطوبش آرامش یابد)!
و او را به سوى جمعیت یکصد هزار نفرى -یا بیشتر- فرستادیم! ﴿145﴾﴿146﴾
آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدت معلومى آنان را از مواهب زندگى بهرهمند
ساختیم!
از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانى دارد و پسران از آن آنهاست؟! ﴿147﴾﴿148﴾
آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟!
دانید آنها با این تهمت بزرگشان مىگویند: ﴿149﴾﴿150﴾
«خداوند فرزند آورده!» ولى آنها به یقین دروغ مىگویند!
آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! ﴿151﴾﴿152﴾
شما را چه شده است؟! چگونه حکم مىکنید؟! (هیچ مىفهمید چه مىگویید؟!)
آیا متذکر نمىشوید؟! ﴿153﴾﴿154﴾
یا شما دلیل روشنى در این باره دارید؟
کتابتان را بیاورید اگر راست مىگویید! ﴿155﴾﴿156﴾
آنها ( مشرکان) میان او ( خداوند) و جن، (خویشاوندى و) نسبتى قائل شدند؛ در حالى
که جنیان بخوبى مىدانند که این بتپرستان در دادگاه الهى احضار مىشوند!
منزه است خداوند از آنچه توصیف مىکنند، ﴿157﴾﴿158﴾
مگر بندگان مخلص خدا!
شما و آنچه را پرستش مىکنید، ﴿159﴾﴿160﴾
هرگز نمىتوانید کسى را (با آن) فریب دهید،
مگر آنها که در آتش دوزخ وارد مىشوند! ﴿161﴾﴿162﴾
و هیچ یک از ما نیست جز آنکه مقام معلومى دارد؛
و ما همگى (براى اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستادهایم؛ ﴿163﴾﴿164﴾
و ما همه تسبیحگوى او هستیم!
آنها پیوسته مىگفتند: ﴿165﴾﴿166﴾
«اگر یکى از کتابهاى پیشینیان نزد ما بود،
به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!» ﴿167﴾﴿168﴾
(اما هنگامى که این کتاب بزرگ آسمانى بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند؛ ولى
بزودى (نتیجه کار خود را) خواهند دانست!
وعده قطعى ما براى بندگان فرستاده ما از پیش مسلم شده... ﴿169﴾﴿170﴾
که آنان یارى شدگانند،
و لشکر ما پیروزند! ﴿171﴾﴿172﴾
از آنها ( کافران) روى بگردان تا زمان معینى (که فرمان جهاد فرارسد)!
و وضع آنها را بنگر (چه بىمحتواست) اما بزودى (نتیجه اعمال خود را) مىبینند!
﴿173﴾﴿174﴾
آیا آنها براى عذاب ما شتاب مىکنند؟!
اما هنگامى که عذاب ما در آستانه خانههایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدى
خواهند داشت! ﴿175﴾﴿176﴾
از آنان روى بگردان تا زمان معینى!
و وضع کارشان را ببین؛ آنها نیز به زودى (نتیجه اعمال خود را) مىبینند! ﴿177﴾﴿178﴾
منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف مىکنند.
و سلام بر رسولان! ﴿179﴾﴿180﴾
ج832حمد و ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است!
﴿181﴾﴿182﴾
