الْمُلْکُ یا تبارک

الْمُلْکُ

 تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١﴾ الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ۖ مَا تَرَىٰ فِی خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِنْ تَفَاوُتٍ ۖ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَىٰ مِنْ فُطُورٍ ﴿٣﴾ ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿۴﴾ وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿۵﴾ وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَۖ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿۶﴾ إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿٧﴾ تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ ۖ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿٨﴾ قَالُوا بَلَىٰ قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ ﴿٩﴾ وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿١٠﴾ فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿١١﴾ إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿١٢﴾وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ ۖ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿١٣﴾ أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿١۴﴾ هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿١۵﴾ أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿١۶﴾ أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿١٧﴾ وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿١٨﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ ۚ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَٰنُ ۚ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿١٩﴾ أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَٰنِ ۚ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿٢٠﴾ أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ ۚ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿٢١﴾ أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَىٰ وَجْهِهِ أَهْدَىٰ أَمَّنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٢٢﴾ قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۖ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ ﴿٢٣﴾ قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٢۴﴾ وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢۵﴾قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٢۶﴾فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَٰذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿٢٧﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٢٨﴾ قُلْ هُوَ الرَّحْمَٰنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿٢٩﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿٣٠﴾

به نام خدا که رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش همیشگى.

همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرمانروایى [همه هستى] به دست اوست و او بر هر کارى تواناست .«1» آنکه مرگ و زندگى را آفرید تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید ، و او تواناى شکست‏ناپذیر و بسیار آمرزنده اس

ت .«2» آنکه هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید . در آفرینش [خداى] رحمان ، ناهماهنگى نمى‏بینى ، پس بار دیگر بنگر آیا هیچ خلل و سستى مى‏بینى ؟«3»سپس بار دیگر بنگر تا دیده‏ات در حالى که خسته و کم‏سو شده [و از یافتن خلل و نابسامانى و ناهماهنگى فرو مانده] و درمانده شده است ، به سویت باز گردد .«4» همانا ما آسمان دنیا را با چراغ‏هایى آراستیم و آنها را تیرهایى براى راندن شیطان‏ها قرار دادیم ، و براى آنان [در آخرت] آتشى افروخته آماده کرده‏ایم ؛«5» و براى کسانى که به پروردگارشان کافر شدند ، عذاب دوزخ است و دوزخ عاقبت بدی است.«6» هنگامى که در آن افکنده شوند از آن در حالى که در جوش و فوران است ، صدایى هولناک و دلخراش مى‏شنوند .«7» نزدیک است که از شدت خشم متلاشى و پاره‏پاره شود . هرگاه گروهى در آن افکنده شوند ، نگهبانانش از آنان مى‏پرسند : آیا شما را بیم‏دهنده‏اى نیامد ؟«8» مى‏گویند : چرا ، بیم‏دهنده آمد ، ولى او را انکار کردیم و گفتیم : خدا هیچ چیز نازل نکرده است ؛ شما بیم‏دهندگان جز در گمراهى بزرگى نیستید ؛«9» و مى‏گویند : اگر ما [دعوت سعادت‏بخش آنان را] شنیده بودیم ، یا [در حقایقى که براى ما آوردند] تعقّل کرده بودیم ، در میان اهل آتش سوزان نبودیم .«10» پس به گناه خود اعتراف مى‏کنند . مرگ و دورى از رحمت بر اهل آتش سوزان باد .«11» بى‏تردید کسانى که در نهان از پروردگارشان مى‏ترسند ، براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است .«12»و گفتارتان را پنهان کنید یا آن را آشکار سازید ، مسلماً او به نیّات و اسرار سینه‏ها داناست .«13» آیا کسى که [همه موجودات را] آفریده است نمى‏داند ؟!! و حال آنکه او لطیف و آگاه است .«14» اوست که زمین را براى شما رام قرار داد ، بنابراین بر اطراف و جوانب آن راه روید و از روزى خدا بخورید ، و برانگیخته شدن مردگان و رستاخیز به سوى اوست .«15» آیا از کسى که [حاکمیت و فرمانروایى‏اش] در آسمان قطعى است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیده‏اید ، از اینکه [با شکافتن زمین] شما را در آن فرو برد در حالى که جنبش موج‏آسایش را ادامه دهد ؟«16» آیا از کسى که حاکمیت و فرمانروایى‏اش در آسمان قطعى است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیده‏اید از اینکه توفانى سخت [که با خود ریگ و سنگ مى‏آورد] بر شما فرستد ؟ پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است !«17» مسلماً کسانى که پیش از آنان بودند [آیات خدا و پیامبران را انکار کردند] ، پس [بنگر] عذاب من چگونه بود ! «18» آیا ندانسته‏اند که پرندگان بالاى سرشان را در حالى که بال مى‏گشایند و مى‏بندند ، فقط [خداى] رحمان در فضا نگه مى‏دارد ؟ یقیناً او بر همه چیز بیناست . «19» آیا آن کیست [از] سپاهتان که شما را به هنگام نزول عذاب در برابر خداى رحمان یارى دهد ؟ کافران جز دچار فریب [شیطان] نیستند .«20» یا کیست آنکه به شما روزى دهد ، اگر خدا روزى‏اش را از شما باز دارد ؟ [نه اینکه حقیقت را نمى‏دانند] بلکه در سرکشى و دور شدن [از حق سرسختى و] پافشارى مى‏کنند .«21» آیا کسى که نگونسار و به صورت افتاده حرکت مى‏کند ، هدایت‏یافته‏تر است یا آنکه راست‏قامت بر راه مستقیم مى‏رود ؟«22» بگو : اوست که شما را آفرید و براى شما گوش و دیده و دل قرار داد ، ولى اندکى سپاس مى‏گزارید .«23» بگو : اوست که شما را در زمین آفرید و به سوى او محشور مى‏شوید .«24» و مى‏گویند : اگر راستگویید این وعده وقوع [رستاخیز] کى خواهد بود ؟«25» بگو : دانش [این حقیقت] فقط نزد خداست و من تنها بیم‏دهنده‏اى آشکارم .«26»پس زمانى که آن [وعده داده شده] را از نزدیک ببینند ، چهره کافران درهم و زشت گردد [و به آنان گویند :] این است همان چیزى که آن را [از روى مسخره] مى‏خواستید .«27» بگو : به من خبر دهید اگر خدا من و هر که را با من است هلاک کند ، یا مورد رحمت قرار دهد ، در آن صورت چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه خواهد داد ؟«28» بگو : اوست رحمان ، به او ایمان آوردیم ، و بر او توکل کردیم ، پس به زودى خواهید دانست چه کسى در گمراهى آشکار است .«29» بگو : به من خبر دهید اگر آب مورد بهره‏بردارى شما [چون آب رودها ، چشمه‏ها ، سدها و چاه‏ها] در زمین فرو رود [تا جائى که از دسترس شما خارج گردد] نهایتاً کیست که برایتان آب روان و گوارا بیاورد ؟

سورة الصافات

الصَّافَّات

﴿ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴾

وَالصَّافَّاتِ صَفًّا فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿1﴾﴿2﴾ فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿3﴾﴿4﴾ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿5﴾﴿6﴾ وَحِفْظًا مِّن کُلِّ شَیْطَانٍ مَّارِدٍ لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِن کُلِّ جَانِبٍ ﴿7﴾﴿8﴾ دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿9﴾﴿10﴾ فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِینٍ لَّازِبٍ بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿11﴾﴿12﴾ وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿13﴾﴿14﴾ وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿15﴾﴿16﴾ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ ﴿17﴾﴿18﴾ فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنظُرُونَ وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿19﴾﴿20﴾ هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿21﴾﴿22﴾ مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ ﴿23﴾﴿24﴾ مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿25﴾﴿26﴾ وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ قَالُوا إِنَّکُمْ کُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿27﴾﴿28﴾ قَالُوا بَل لَّمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ کُنتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿29﴾﴿30﴾ فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿31﴾﴿32﴾ فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿33﴾﴿34﴾ إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ ﴿35﴾﴿36﴾ بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿37﴾﴿38﴾ وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿39﴾﴿40﴾ أُوْلَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ فَوَاکِهُ وَهُم مُّکْرَمُونَ ﴿41﴾﴿42﴾ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿43﴾﴿44﴾ یُطَافُ عَلَیْهِم بِکَأْسٍ مِن مَّعِینٍ بَیْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ ﴿45﴾﴿46﴾ لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنزَفُونَ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿47﴾﴿48﴾ کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّکْنُونٌ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿49﴾﴿50﴾ قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ یَقُولُ أَئِنَّکَ لَمِنْ الْمُصَدِّقِینَ ﴿51﴾﴿52﴾ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِینُونَ قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ ﴿53﴾﴿54﴾ فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاء الْجَحِیمِ قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدتَّ لَتُرْدِینِ ﴿55﴾﴿56﴾ وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿57﴾﴿58﴾ إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿59﴾﴿60﴾ لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلْ الْعَامِلُونَ أَذَلِکَ خَیْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ﴿61﴾﴿62﴾ إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِینَ إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ ﴿63﴾﴿64﴾ طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّیَاطِینِ فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿65﴾﴿66﴾ ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیمٍ ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیمِ ﴿67﴾﴿68﴾ إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءهُمْ ضَالِّینَ فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ ﴿69﴾﴿70﴾ وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِم مُّنذِرِینَ ﴿71﴾﴿72﴾ فَانظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِینَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿73﴾﴿74﴾ وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿75﴾﴿76﴾ وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمْ الْبَاقِینَ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿77﴾﴿78﴾ سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿79﴾﴿80﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿81﴾﴿82﴾ وَإِنَّ مِن شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿83﴾﴿84﴾ إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿85﴾﴿86﴾ فَمَا ظَنُّکُم بِرَبِّ الْعَالَمِینَ فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿87﴾﴿88﴾ فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿89﴾﴿90﴾ فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ مَا لَکُمْ لَا تَنطِقُونَ ﴿91﴾﴿92﴾ فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿93﴾﴿94﴾ قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿95﴾﴿96﴾ قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ ﴿97﴾﴿98﴾ وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿99﴾﴿100﴾ فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿101﴾﴿102﴾ فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿103﴾﴿104﴾ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِینُ ﴿105﴾﴿106﴾ وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿107﴾﴿108﴾ سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿109﴾﴿110﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَقَ نَبِیًّا مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿111﴾﴿112﴾ وَبَارَکْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَقَ وَمِن ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِینٌ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿113﴾﴿114﴾ وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ وَنَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ ﴿115﴾﴿116﴾ وَآتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿117﴾﴿118﴾ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿119﴾﴿120﴾ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿121﴾﴿122﴾ وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِینَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿123﴾﴿124﴾ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ وَاللَّهَ رَبَّکُمْ وَرَبَّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿125﴾﴿126﴾ فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿127﴾﴿128﴾ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ ﴿129﴾﴿130﴾ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿131﴾﴿132﴾ وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِینَ إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿133﴾﴿134﴾ إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ ﴿135﴾﴿136﴾ وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِم مُّصْبِحِینَ وَبِاللَّیْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿137﴾﴿138﴾ وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿139﴾﴿140﴾ فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنْ الْمُدْحَضِینَ فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿141﴾﴿142﴾ فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِینَ لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿143﴾﴿144﴾ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِیمٌ وَأَنبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّن یَقْطِینٍ ﴿145﴾﴿146﴾ وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿147﴾﴿148﴾ فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿149﴾﴿150﴾ أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿151﴾﴿152﴾ أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿153﴾﴿154﴾ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُّبِینٌ ﴿155﴾﴿156﴾ فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿157﴾﴿158﴾ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿159﴾﴿160﴾ فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مَا أَنتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿161﴾﴿162﴾ إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ ﴿163﴾﴿164﴾ وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿165﴾﴿166﴾ وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِکْرًا مِّنْ الْأَوَّلِینَ ﴿167﴾﴿168﴾ لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿169﴾﴿170﴾ وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ ﴿171﴾﴿172﴾ وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿173﴾﴿174﴾ وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿175﴾﴿176﴾ فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِینَ وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿177﴾﴿178﴾ وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿179﴾﴿180﴾ وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿181﴾﴿182﴾

این سوره مبارکه در شهر مکه نازل شده است و شامل 182 آیه می باشد.

الصَّافَّات

﴿ به نام خداوند بخشنده بخشایشگر ﴾

سوگند به (فرشتگان) صف ‏کشیده (و منظم) و به نهى‏کنندگان و (بازدارندگان) و تلاوت‏کنندگان پیاپى آیات الهى... ﴿1﴾﴿2﴾ که معبود شما یگانه است؛ پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها! ﴿3﴾﴿4﴾ ما آسمان نزدیک ( پایین) را با ستارگان آراستیم، تا آن را از هر شیطان خبیثى حفظ کنیم! ﴿5﴾﴿6﴾ آنها نمى‏توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرارمى‏گیرند! آنها به شدت به عقب رانده مى‏شوند؛ و براى آنان مجازاتى دائم است! ﴿7﴾﴿8﴾ مگر آنها که در لحظه‏اى کوتاه براى استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب ثاقب س‏ذللّه آنها را تعقیب مى‏کند! از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سخت‏تر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبنده‏اى آفریدیم! ﴿9﴾﴿10﴾ تو از انکارشان تعجب مى‏کنى، ولى آنها مسخره مى‏کنند! و هنگامى که به آنان تذکر داده شود، هرگز متذکر نمى‏شوند! ﴿11﴾﴿12﴾ و هنگامى که معجزه‏اى را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوت‏مى‏کنند! و مى‏گویند: «این فقط سحرى آشکار است! ﴿13﴾﴿14﴾ آیا هنگامى که ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟! یا پدران نخستین ما (بازمى‏گردند)؟!» ﴿15﴾﴿16﴾ بگو: «آرى، همه شما زنده مى‏شوید در حالى که خوار و کوچک خواهید بود! تنها یک صیحه عظیم واقع مى‏شود، ناگهان همه (از قبرها برمى‏خیزند و) نگاه مى‏کنند! ﴿17﴾﴿18﴾ و مى‏گویند: «اى واى بر ما، این روز جزاست!» (آرى) این همان روز جدایى (حق از باطل) است که شما آن را تکذیب مى‏کردید! ﴿19﴾﴿20﴾ (در این هنگام به فرشتگان دستور داده مى‏شود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را مى‏پرستیدند... (آرى آنچه را) جز خدا مى‏پرستیدند جمع کنید و بسوى راه دوزخ هدایتشان کنید! ﴿21﴾﴿22﴾ آنها را نگهدارید که باید بازپرسى شوند! شما را چه شده که از هم یارى نمى‏طلبید؟! ﴿23﴾﴿24﴾ ولى آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند! (و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم مى‏پرسند... ﴿25﴾﴿26﴾ گروهى (مى‏گویند: «شما رهبران گمراهى بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهى و نیکى وارد شدید اما جز فریب چیزى در کارتان نبود)!» (آنها در جواب) مى‏گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟! ﴿27﴾﴿28﴾ ما هیچ گونه سلطه‏اى بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومى طغیانگر بودید! اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلم شده، و همگى از عذاب او مى‏چشیم! ﴿29﴾﴿30﴾ ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم! (آرى) همه آنها ( پیشوایان و پیروان گمراه) در آن روز در عذاب الهى مشترکند! ﴿31﴾﴿32﴾ ما این گونه با مجرمان رفتار مى‏کنیم! چرا که وقتى به آنها گفته مى‏شد: «معبودى جز خدا وجود ندارد»، تکبر و سرکشى مى‏کردند... ﴿33﴾﴿34﴾ و پیوسته مى‏گفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعرى دیوانه رها کنیم؟!» چنین نیست، او حق را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است! ﴿35﴾﴿36﴾ اما شما (مستکبران کوردل) بطور مسلم عذاب دردناک (الهى) را خواهید چشید! و جز به آنچه انجام مى‏دادید کیفر داده نمى‏شوید، ﴿37﴾﴿38﴾ جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)! براى آنان ( بندگان مخلص) روزى معین و ویژه‏اى است، ﴿39﴾﴿40﴾ میوه‏ها(ى گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامى داشته مى‏شوند... در باغهاى پر نعمت بهشت؛ ﴿41﴾﴿42﴾ در حالى که بر تختها رو به روى یکدیگر تکیه زده‏اند، و گرداگردشان قدحهاى لبریز از شراب طهور را مى‏گردانند؛ ﴿43﴾﴿44﴾ شرابى سفید و درخشنده، و لذتبخش براى نوشندگان؛ شرابى که نه در آن مایه تباهى عقل است و نه از آن مست مى‏شوند! ﴿45﴾﴿46﴾ و نزد آنها همسرانى زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمى‏ورزند. گویى از (لطافت و سفیدى) همچون تخم‏مرغهایى هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانى هرگز آن را لمس نکرده است)! ﴿47﴾﴿48﴾ (در حالى که آنها غرق گفتگو هستند) بعضى رو به بعضى دیگر کرده مى‏پرسند... کسى از آنها مى‏گوید: «من همنشینى داشتم... ﴿49﴾﴿50﴾ که پیوسته مى‏گفت: آیا (به راستى) تو این سخن را باور کرده‏اى... که وقتى ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، (بار دیگر) زنده مى‏شویم و جزا داده خواهیم شد؟!» ﴿51﴾﴿52﴾ (سپس) مى‏گوید: «آیا شما مى‏توانید از او خبرى بگیرید؟» اینجاست که نگاهى مى‏کند، ناگهان او را در میان دوزخ مى‏بیند. ﴿53﴾﴿54﴾ مى‏گوید:«به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانى! و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم! ﴿55﴾﴿56﴾ (سپس به یاران خود مى‏گوید: اى دوستان!) آیا ما هرگز نمى‏میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)، و جز همان مرگ اول، مرگى به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد. ﴿57﴾﴿58﴾ راستى این همان پیروزى بزرگ است! آرى، براى مثل این، باید عمل‏کنندگان عمل کنند! ﴿59﴾﴿60﴾ آیا این (نعمتهاى جاویدان بهشتى) بهتر است یا درخت (نفرت‏انگیز) زقوم؟! ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم! ﴿61﴾﴿62﴾ آن درختى است که از قعر جهنم مى‏روید! شکوفه آن مانند سرهاى شیاطین است! ﴿63﴾﴿64﴾ آنها ( مجرمان) از آن مى‏خورند و شکمها را از آن پر مى‏کنند! سپس روى آن آب داغ متعفنى مى‏نوشند! ﴿65﴾﴿66﴾ سپس بازگشت آنها به سوى جهنم است! چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند، ﴿67﴾﴿68﴾ با این حال به سرعت بدنبال آنان کشانده مى‏شوند! و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند! ﴿69﴾﴿70﴾ ما در میان آنها انذارکنندگانى فرستادیم، ولى بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود! ﴿71﴾﴿72﴾ مگر بندگان مخلص خدا! و نوح، ما را خواند (و ما دعاى او را اجابت کردیم)؛ و چه خوب اجابت کننده‏اى هستیم! ﴿73﴾﴿74﴾ و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایى بخشیدیم، و فرزندانش را همان بازماندگان (روى زمین) قرار دادیم، ﴿75﴾﴿76﴾ و نام نیک او را در میان امتهاى بعد باقى نهادیم. سلام بر نوح در میان جهانیان باد! ﴿77﴾﴿78﴾ ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم! چرا که او از بندگان باایمان ما بود! ﴿79﴾﴿80﴾ سپس دیگران ( دشمنان او) را غرق کردیم! و از پیروان او ابراهیم بود؛ ﴿81﴾﴿82﴾ (به خاطر بیاور) هنگامى را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد؛ هنگامى که به پدر و قومش گفت: «اینها چیست که مى‏پرستید؟! ﴿83﴾﴿84﴾ آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین مى‏روید؟! شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان مى‏برید؟! ﴿85﴾﴿86﴾ (سپس) نگاهى به ستارگان افکند... و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمى‏آیم)!» ﴿87﴾﴿88﴾ آنها از او روى برتافته و به او پشت کردند (و بسرعت دور شدند.) (او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهى به معبودانشان کرد و از روى تمسخر گفت: «چرا (از این غذاها) نمى‏خورید؟! ﴿89﴾﴿90﴾ (اصلا) چرا سخن نمى‏گویید؟!» سپس بسوى آنها رفت و ضربه‏اى محکم با دست راست بر پیکر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شکست). ﴿91﴾﴿92﴾ آنها با سرعت به او روى آوردند. گفت: «آیا چیزى را مى‏پرستید که با دست خود مى‏تراشید؟! ﴿93﴾﴿94﴾ با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایى که مى‏سازید!» (بت‏پرستان) گفتند: «بناى مرتفعى براى او بسازید و او را در جهنمى از آتش بیفکنید!» ﴿95﴾﴿96﴾ آنها طرحى براى نابودى ابراهیم ریخته بودند، ولى ما آنان را پست و مغلوب ساختیم! (او از این مهلکه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوى پروردگارم مى‏روم، او مرا هدایت خواهد کرد! ﴿97﴾﴿98﴾ پروردگارا! به من از صالحان ( فرزندان صالح) ببخش!» ما او ( ابراهیم) را به نوجوانى بردبار و صبور بشارت دادیم! ﴿99﴾﴿100﴾ هنگامى که با او به مقام سعى و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح مى‏کنم، نظر تو چیست؟» گفت‏«پدرم! هر چه دستور دارى اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى یافت!» هنگامى که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد... ﴿101﴾﴿102﴾ او را ندا دادیم که: «اى ابراهیم! آن رؤیا را تحقق بخشیدى (و به ماموریت خود عمل کردى)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا مى‏دهیم! ﴿103﴾﴿104﴾ این مسلما همان امتحان آشکار است! ما ذبح عظیمى را فداى او کردیم، ﴿105﴾﴿106﴾ و نام نیک او را در امتهاى بعد باقى نهادیم! سلام بر ابراهیم! ﴿107﴾﴿108﴾ این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم! او از بندگان باایمان ما است! ﴿109﴾﴿110﴾ ما او را به اسحاق -پیامبرى از شایستگان- بشارت دادیم! ما به او و اسحاق برکت دادیم؛ و از دودمان آن دو، افرادى بودند نیکوکار و افرادى آشکارا به خود ستم کردند! ﴿111﴾﴿112﴾ ما به موسى و هارون نعمت بخشیدیم! و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم! ﴿113﴾﴿114﴾ و آنها را یارى کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند! ما به آن دو، کتاب روشنگر دادیم، ﴿115﴾﴿116﴾ و هر دو را به راه راست هدایت (خداپرستی) کردیم D p ° ¬c °j an ³m ²an swan s½akµ !©½j±ھ¯و نام نیکشان را در اقوام بعد باقى گذاردیم! ﴿117﴾﴿118﴾ سلام بر موسى و هارون! ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم! ﴿119﴾﴿120﴾ آن دو از بندگان مؤمن ما بودند! و الیاس از رسولان (ما) بود! ﴿121﴾﴿122﴾ به خاطر بیاور هنگامى را که به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمى‏کنید؟! آیا بت «بعل‏» را مى‏خوانید و بهترین آفریدگارها را رها مى‏سازید؟! ﴿123﴾﴿124﴾ خدایى که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!» اما آنها او را تکذیب کردند؛ ولى به یقین همگى (در دادگاه عدل الهى) احضار مى‏شوند! ﴿125﴾﴿126﴾ مگر بندگان مخلص خدا! ما نام نیک او را در میان امتهاى بعد باقى گذاردیم! ﴿127﴾﴿128﴾ سلام بر الیاسین! ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم! ﴿129﴾﴿130﴾ او از بندگان مؤمن ما است! و لوط از رسولان (ما) است! ﴿131﴾﴿132﴾ و به خاطر بیاور زمانى را که او و خاندانش را همگى نجات دادیم، مگر پیرزنى که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)! ﴿133﴾﴿134﴾ سپس بقیه را نابود کردیم! و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‏هاى شهرهاى) آنها مى‏گذرید... ﴿135﴾﴿136﴾ و (همچنین) شبانگاه؛ آیا نمى‏اندیشید؟! و یونس از رسولان (ما) است! ﴿137﴾﴿138﴾ به خاطر بیاور زمانى را که به سوى کشتى پر (از جمعیت و بار) فرار کرد. و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد! ﴿139﴾﴿140﴾ (او را به دریا افکندند) و ماهى عظیمى او را بلعید، در حالى که مستحق سرزنش بود! و اگر او از تسبیح‏کنندگان نبود... ﴿141﴾﴿142﴾ تا روز قیامت در شکم ماهى مى‏ماند! (به هر حال ما او را رهایى بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالى از گیاه افکندیم در حالى که بیمار بود! ﴿143﴾﴿144﴾ و بوته کدوئى بر او رویاندیم (تا در سایه برگهاى پهن و مرطوبش آرامش یابد)! و او را به سوى جمعیت یکصد هزار نفرى -یا بیشتر- فرستادیم! ﴿145﴾﴿146﴾ آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدت معلومى آنان را از مواهب زندگى بهره‏مند ساختیم! از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانى دارد و پسران از آن آنهاست؟! ﴿147﴾﴿148﴾ آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! دانید آنها با این تهمت بزرگشان مى‏گویند: ﴿149﴾﴿150﴾ «خداوند فرزند آورده!» ولى آنها به یقین دروغ مى‏گویند! آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! ﴿151﴾﴿152﴾ شما را چه شده است؟! چگونه حکم مى‏کنید؟! (هیچ مى‏فهمید چه مى‏گویید؟!) آیا متذکر نمى‏شوید؟! ﴿153﴾﴿154﴾ یا شما دلیل روشنى در این باره دارید؟ کتابتان را بیاورید اگر راست مى‏گویید! ﴿155﴾﴿156﴾ آنها ( مشرکان) میان او ( خداوند) و جن، (خویشاوندى و) نسبتى قائل شدند؛ در حالى که جنیان بخوبى مى‏دانند که این بت‏پرستان در دادگاه الهى احضار مى‏شوند! منزه است خداوند از آنچه توصیف مى‏کنند، ﴿157﴾﴿158﴾ مگر بندگان مخلص خدا! شما و آنچه را پرستش مى‏کنید، ﴿159﴾﴿160﴾ هرگز نمى‏توانید کسى را (با آن) فریب دهید، مگر آنها که در آتش دوزخ وارد مى‏شوند! ﴿161﴾﴿162﴾ و هیچ یک از ما نیست جز آنکه مقام معلومى دارد؛ و ما همگى (براى اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‏ایم؛ ﴿163﴾﴿164﴾ و ما همه تسبیح‏گوى او هستیم! آنها پیوسته مى‏گفتند: ﴿165﴾﴿166﴾ «اگر یکى از کتابهاى پیشینیان نزد ما بود، به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!» ﴿167﴾﴿168﴾ (اما هنگامى که این کتاب بزرگ آسمانى بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند؛ ولى بزودى (نتیجه کار خود را) خواهند دانست! وعده قطعى ما براى بندگان فرستاده ما از پیش مسلم شده... ﴿169﴾﴿170﴾ که آنان یارى شدگانند، و لشکر ما پیروزند! ﴿171﴾﴿172﴾ از آنها ( کافران) روى بگردان تا زمان معینى (که فرمان جهاد فرارسد)! و وضع آنها را بنگر (چه بى‏محتواست) اما بزودى (نتیجه اعمال خود را) مى‏بینند! ﴿173﴾﴿174﴾ آیا آنها براى عذاب ما شتاب مى‏کنند؟! اما هنگامى که عذاب ما در آستانه خانه‏هایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدى خواهند داشت! ﴿175﴾﴿176﴾ از آنان روى بگردان تا زمان معینى! و وضع کارشان را ببین؛ آنها نیز به زودى (نتیجه اعمال خود را) مى‏بینند! ﴿177﴾﴿178﴾ منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف مى‏کنند. و سلام بر رسولان! ﴿179﴾﴿180﴾ ج832حمد و ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است! ﴿181﴾﴿182﴾

سورة الفاتحة

سورة الفاتحة

بسم الله الرحمن الرحیم(1)

الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ (2) الرَّحْمـنِ الرَّحِیمِ (3) مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ (4) إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ (5) اهدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ (6) صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ (7)

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر (1)

ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است. (2)

(خداوندى که) بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همگان را فرا گرفته). (3)

(خداوندى که) مالک روز جزاست. (4)

(پروردگارا!) تنها تو را مى‏پرستیم; و تنها از تو یارى مى‏جوییم. (5)

ما را به راه راست هدایت کن... (6)

راه کسانى که آنان را مشمول نعمت خود ساختى; نه کسانى که بر آنان غضب کرده‏اى; و نه گمراهان. (7)

برای اموات چه کاری میتوانیم انجام دهیم؟

 ارسال شده توسط مدیر در تاریخ 18. آبان 1389 - 17:28 قطعا ما می توانیم برای اموات اعمال خیری انجام دهیم که برای آنها هدیه ای عالی است:
از پیامبر(ص) نقل شده است: مردگانتان را که در قبرها آرمیده‏اند از یاد نبرید. مردگان شما امید احسان شما را دارند. مردگان شما زندانى هستند و به کارهاى نیک شما رغبت دارند. آنها خود، قدرت انجام کارى ندارند، شما صدقه و دعائى به آنها هدیه کنید.[1]

اعمالی که ما برای مردگان مومن انجام می دهیم، علاوه بر اینکه هدیه ای ارزشمند برای آنهاست، می تواند سبب مغفرت خود ما نیز باشد:
« مالک بن دینار مى ‏گوید گفت: شب جمعه ‏اى بر گورستانى وارد شدم و ناگهان نور درخشانى را دیدم. از روى تعجّب گفتم: لا إله إلا اللَّه، گویى خداوند- عزّ و جلّ- اهل این گورستان را آمرزیده است. ناگهان شنیدم که هاتفى از دور ندا مى ‏کند و مى ‏گوید: اى مالک بن دینار، این هدیه مؤمنان به اهل قبور و برادران ایمانى ‏شان مى‏ باشد. گفتم: سوگند به خدایى که تو را به زبان آورد، از تو مى ‏خواهم که به من بگویى آن هدیّه چیست؟ گفت: مؤمنى در این شب برخاست و وضوى کامل گرفت و دو رکعت نماز خواند و در هر رکعت یک بار سوره فاتحة الکتاب و سوره قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ، و سوره قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ قرائت نمود، و گفت:  «اللّهمّ، إنّى قد وهبت ثوابها لأهل المقابر من المؤمنین.» - خداوندا، من ثواب آن را به مردگان مؤمنین هدیه نمودم.
از این رو خداوند، ما را از شرق و غرب و از هر سو، نور و گشایش و شادمانى عنایت فرمود.
مالک مى‏ گوید: من همواره آن را در شبهاى جمعه مى ‏خواندم، تا اینکه پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله را در خواب دیدم و ایشان به من فرمود: «اى مالک، در برابر نورى که به امّت من هدیّه نمودى، خداوند در ثواب آن تو را آمرزید.» سپس فرمود: «خداوند در قصرى بهشتى که «منیف» نامیده مى ‏شود، خانه‏ اى براى تو بنا نمود.»[2]

همچنین آیت الله جوادی می فرمایند: خواندن آیات قرآن مخصوصاً سوره قدر و حمد و توحید و یس و سایر سوره‏ ها برای اموات مفید است. انواع دعاها و استغفار برای آنان ثواب می‏ آورد. البته خواندن قرآن و دعاها برای شخص خواننده دعاها بسیار مفید است و باعث هدایت و نورانیّت قلب می‏شود. در ضمن ثواب این هدایت‏ها و نورانیت‏ها به میّت می‏رسد و باعث خوشحالی او در عالم برزخ می‏شود.[3]

علاوه بر اینکه زیارت و رفتن به نزد قبور مومنین توصیه شده و آن را سبب شادمانی میت شمرده اند. خصوصا زیارت قبر والدین که توصیه شده، انسان خواسته خود را در آنجا از خدا بخواهد.[4]

سورة یس

بسم الله الرحمن الرحیم

یس (1) وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ (2) إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ (3) عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ (4) تَنزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ (5) لِتُنذِرَ قَوْماً مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (6) لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَکْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ (7) إِنَّا جَعَلْنَا فِی أَعْنَاقِهِمْ أَغْلاَلاً فَهِیَ إِلَى الأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ (8) وَجَعَلْنَا مِن بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لاَ یُبْصِرُونَ (9) وَسَوَاء عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ (10) إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمَن بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ کَرِیمٍ (11) إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی الْمَوْتَى وَنَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَکُلَّ شَیْءٍ أحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ (12)‏ وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلاً أَصْحَابَ الْقَرْیَةِ إِذْ جَاءهَا الْمُرْسَلُونَ (13) إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَیْکُم مُّرْسَلُونَ (14) قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمن مِن شَیْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ تَکْذِبُونَ (15) قَالُوا رَبُّنَا یَعْلَمُ إِنَّا إِلَیْکُمْ لَمُرْسَلُونَ (16) وَمَا عَلَیْنَا إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِینُ (17) قَالُوا إِنَّا تَطَیَّرْنَا بِکُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّکُمْ وَلَیَمَسَّنَّکُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ (18) قَالُوا طَائِرُکُمْ مَعَکُمْ أَئِن ذُکِّرْتُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ (19) وَجَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِینَةِ رَجُلٌ یَسْعَى قَالَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِینَ (20) اتَّبِعُوا مَن لاَّ یَسْأَلُکُمْ أَجْراً وَهُم مُّهْتَدُونَ (21) وَمَا لِی لاَ أَعْبُدُ الَّذِی فَطَرَنِی وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (22) أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن یُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئاً وَلاَ یُنقِذُونِ (23) إِنِّی إِذاً لَّفِی ضَلاَلٍ مُّبِینٍ (24) إِنِّی آمَنتُ بِرَبِّکُمْ فَاسْمَعُونِ (25) قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ (26) بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُکْرَمِینَ (27)‏ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا کُنَّا مُنزِلِینَ (28) إِن کَانَتْ إِلاَّ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29) یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُون (30) أَلَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّنْ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لاَ یَرْجِعُونَ (31) وَإِن کُلٌّ لَّمَّا جَمِیعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُونَ (32) وَآیَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبّاً فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ (33) وَجَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِیلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِیهَا مِنْ الْعُیُونِ (34) لِیَأْکُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ أَفَلَا یَشْکُرُونَ (35) سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا یَعْلَمُونَ (36) وَآیَةٌ لَّهُمْ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ (37) وَالشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ (38) وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ (39) لَا الشَّمْسُ یَنبَغِی لَهَا أَن تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَکُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ (40)‏ وَآیَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّیَّتَهُمْ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ (41) وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا یَرْکَبُونَ (42) وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِیخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ یُنقَذُونَ (43) إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعاً إِلَى حِینٍ (44) وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَمَا خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ (45) وَمَا تَأْتِیهِم مِّنْ آیَةٍ مِّنْ آیَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ (46) وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمْ اللَّهُ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ یَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ (47) وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ (48) مَا یَنظُرُونَ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ یَخِصِّمُونَ (49) فَلَا یَسْتَطِیعُونَ تَوْصِیَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ یَرْجِعُونَ (50) وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ یَنسِلُونَ (51) قَالُوا یَا وَیْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (52) إِن کَانَتْ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُونَ (53) فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئاً وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ (54)‏ إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فِی شُغُلٍ فَاکِهُونَ (55) هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِکِ مُتَّکِؤُونَ (56) لَهُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَلَهُم مَّا یَدَّعُونَ (57) سَلَامٌ قَوْلاً مِن رَّبٍّ رَّحِیمٍ (58) وَامْتَازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59) أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ (60) وَأَنْ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ (61) وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنکُمْ جِبِلّاً کَثِیراً أَفَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ (62) هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ (63) اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا کُنتُمْ تَکْفُرُونَ (64) الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُکَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ (65) وَلَوْ نَشَاء لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى یُبْصِرُونَ (66) وَلَوْ نَشَاء لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَکَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیّاً وَلَا یَرْجِعُونَ (67) وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَفَلَا یَعْقِلُونَ (68) وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِینٌ (69) لِیُنذِرَ مَن کَانَ حَیّاً وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکَافِرِینَ (70)‏ أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَاماً فَهُمْ لَهَا مَالِکُونَ (71) وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَکُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْکُلُونَ (72) وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا یَشْکُرُونَ (73) وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنصَرُونَ (74) لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ (75) فَلَا یَحْزُنکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ (76) أَوَلَمْ یَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُّبِینٌ (77) وَضَرَبَ لَنَا مَثَلاً وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ (78) قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ (79) الَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَاراً فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ (80) أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ (81) إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ (82) فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (83)