5 اشـتـبـاه جـنـسـی مـردان

5 اشـتـبـاه جـنـسـی مـردان

مردها معمولا فکر می‌کنند همه‌چیز را درباره رابطه جنسی با زنان می‌دانند اما دایره‌المعارف جنسی که شما در مغزتان دارید، ممکن است حاوی خطاها و نقص‌های اساسی درباره امور جنسی زنان باشد، ...

مردها معمولا فکر می‌کنند همه‌چیز را درباره رابطه جنسی با زنان می‌دانند اما دایره‌المعارف جنسی که شما در مغزتان دارید، ممکن است حاوی خطاها و نقص‌های اساسی درباره امور جنسی زنان باشد، خطاهایی که ممکن است به اشتباهات جنسی بینجامد....
5 نکته‌ای که در زیر می‌آوریم از مشکلات شایع مردان در روابط جنسی است:

1.چیزهایی که همسرتان می‌خواهد می‌دانید
مردان اغلب فکر می‌کنند که می‌دانند همسرشان چه می‌خواهد. اما همه زنان مشابه هم نیستند. به گفته کارشناسان آموخته‌های مردان حتی از تجربیات همسر قبلی‌شان ممکن است در مورد همسر فعلی‌شان صدق نکند. این موضوع نه تنها در مورد ترجیحات جنسی بلکه در مورد روابط عاطفی هم صدق می‌کنند. زنانی هستند که نمی‌توانند با فعالیت جنسی رابطه عاطفی با همسرشان برقرار کنند و زنانی هستند که به سادگی با همسران‌شان رابطه عاطفی برقرار می‌کنند و بقیه زنان در میانه این طیف قرار می‌گیرند.

2. احساس جنسی مردان و زنان مشابه هم است
هنگامی که مردی با زنی مقاربت می‌کند، دخول آلت مردانه به قدری حس قوی‌ای در مرد ایجاد می‌کند که نمی‌تواند تصور کند که ممکن است زن احساس مشابهی نداشته باشد. ممکن است او احساسی مانند احساس شما هنگام مشت‌خوردن به شکم پیدا کند که باعث تهوع شما می‌شود.

3. از ساختمان بدن زن اطلاعات کاملی داریداغلب مردان به طور کلی می‌دانند که کلیتوریس کجاست و کجا می‌توانند آن را پیدا کنند. اما نمی‌شود گفت آنها واقعا عمل آن را درک می‌کنند. 30 سال پیش در شروع به اصطلاح «انقلاب جنسی» یک کتاب پرفروش به نام «لذت امور جنسی» توجه مردم را به اهمیت کلیتوریس در ایجاد ارگاسم جلب کرد. اما این عقیده که زنان باید بتوانند از طریق دخول آلت مردانه در واژن به ارگاسم برسند، هنوز میان بسیاری از مردان باقیمانده است.

بسیاری از درمانگران در این حوزه با مردانی برخورد می‌کنند که می‌گویند: «زنم بدون تحریک کلیتوریس به ارگاسم نمی‌رسد» و تقاضای کمک می‌کنند و پاسخ این است بسیاری از زنان اصولا با تحریک کلیتوریس است که به ارگاسم می‌رسند. مردان همچنین در مورد نحوه لمس کلیتوریس و حساس‌بودن آن ناآگاه هستند. از طرف دیگر در برخی از زنان لمس کلیتوریس احساس خاصی ایجاد نمی‌کند یا حتی ممکن است دردناک باشد. برخی از آنها هم لمس غیرمستقیم کلیتوریس را ترجیح می‌دهند.
چگونه می‌توانید بفهمید که همسرتان چه نوع لمسی را دوست دارد؟‌ سعی کنید از او بپرسید.

4. مرطوب شدن دستگاه تناسلی زن به معنای تحریک‌شدن او است
گاهی مردان پیش از انجام مقاربت منتظر می‌مانند تا دستگاه تناسلی خارجی زنان برای دخول به قدر کافی مرطوب و لغزنده شود. لازم نیست در این مورد نگران باشید.
کارشناسان می‌گویند اینکه مرطوب‌شدن دستگاه تناسلی خارجی زن به معنای تحریک‌شدن کامل اوست، باوری نادرست است.

برخی از زنان نسبت به زنان دیگر مرطوب‌تر می‌شوند و اینکه میزان نرم‌شدگی طبیعی این منطقه در یک زن از روزی به روز دیگر متفاوت است. این میزان رطوبت با مرحله‌ چرخه ماهیانه که زن در آن قرار دارد نیز تغییر می‌کند و ممکن است تحت تاثیر استرس و داروها هم باشد.

5. سکوت طلایی است
خیلی از مردان فکر می‌کنند که هنگام آمیزش جنسی باید ساکت باشند اما تا شما حرف نزنید همسرتان نمی‌فهمد از چه چیزهایی راضی هستید و از چه چیزهایی ناراضی. اگر می‌خواهید احترام‌تان را به همسرتان حفظ کنید،‌ باید بدانید که زنی که می‌خواهد شما را ارضا کند، از اینکه او را هدایت کنید‌ احتمالا بیشتر ممنون خواهد شد. به گفته کارشناسان به کار بردن جملات ساده‌ای مانند «این جوری دوست دارم» می‌تواند به ارتباط جنسی شما کمک کن

سوره احزاب

این سوره مبارکه در شهر مدینه نازل شده است و شامل 73 آیه می باشد.

الأَحْزَاب

﴿ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴾

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا وَاتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا ﴿1﴾﴿2﴾ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا مَّا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَکُمُ اللَّائِی تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِیَاءکُمْ أَبْنَاءکُمْ ذَلِکُمْ قَوْلُکُم بِأَفْوَاهِکُمْ وَاللَّهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ یَهْدِی السَّبِیلَ ﴿3﴾﴿4﴾ ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِندَ اللَّهِ فَإِن لَّمْ تَعْلَمُوا آبَاءهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَمَوَالِیکُمْ وَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ فِیمَا أَخْطَأْتُم بِهِ وَلَکِن مَّا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُکُمْ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا النَّبِیُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُوْلُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ إِلَّا أَن تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِیَائِکُم مَّعْرُوفًا کَانَ ذَلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورًا ﴿5﴾﴿6﴾ وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَمِنکَ وَمِن نُّوحٍ وَإِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّیثَاقًا غَلِیظًا لِیَسْأَلَ الصَّادِقِینَ عَن صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿7﴾﴿8﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَاءتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا وَجُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا إِذْ جَاؤُوکُم مِّن فَوْقِکُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنکُمْ وَإِذْ زَاغَتْ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا ﴿9﴾﴿10﴾ هُنَالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِیدًا وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ﴿11﴾﴿12﴾ وَإِذْ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِّنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ إِن یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَیْهِم مِّنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا یَسِیرًا ﴿13﴾﴿14﴾ وَلَقَدْ کَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِن قَبْلُ لَا یُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَکَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْؤُولًا قُل لَّن یَنفَعَکُمُ الْفِرَارُ إِن فَرَرْتُم مِّنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿15﴾﴿16﴾ قُلْ مَن ذَا الَّذِی یَعْصِمُکُم مِّنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِکُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِکُمْ رَحْمَةً وَلَا یَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا قَدْ یَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِینَ مِنکُمْ وَالْقَائِلِینَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَیْنَا وَلَا یَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿17﴾﴿18﴾ أَشِحَّةً عَلَیْکُمْ فَإِذَا جَاء الْخَوْفُ رَأَیْتَهُمْ یَنظُرُونَ إِلَیْکَ تَدُورُ أَعْیُنُهُمْ کَالَّذِی یُغْشَى عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوکُم بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَیْرِ أُوْلَئِکَ لَمْ یُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا یَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ یَذْهَبُوا وَإِن یَأْتِ الْأَحْزَابُ یَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُم بَادُونَ فِی الْأَعْرَابِ یَسْأَلُونَ عَنْ أَنبَائِکُمْ وَلَوْ کَانُوا فِیکُم مَّا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِیلًا ﴿19﴾﴿20﴾ لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِیمَانًا وَتَسْلِیمًا ﴿21﴾﴿22﴾ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا لِیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِن شَاء أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا ﴿23﴾﴿24﴾ وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِغَیْظِهِمْ لَمْ یَنَالُوا خَیْرًا وَکَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ الْقِتَالَ وَکَانَ اللَّهُ قَوِیًّا عَزِیزًا وَأَنزَلَ الَّذِینَ ظَاهَرُوهُم مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِن صَیَاصِیهِمْ وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِیقًا ﴿25﴾﴿26﴾ وَأَوْرَثَکُمْ أَرْضَهُمْ وَدِیَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَّمْ تَطَؤُوهَا وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرًا یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِکَ إِن کُنتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَیْنَ أُمَتِّعْکُنَّ وَأُسَرِّحْکُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا ﴿27﴾﴿28﴾ وَإِن کُنتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنکُنَّ أَجْرًا عَظِیمًا یَا نِسَاء النَّبِیِّ مَن یَأْتِ مِنکُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُّبَیِّنَةٍ یُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَیْنِ وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿29﴾﴿30﴾ وَمَن یَقْنُتْ مِنکُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُّؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَیْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا کَرِیمًا یَا نِسَاء النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاء إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا ﴿31﴾﴿32﴾ وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِینَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا وَاذْکُرْنَ مَا یُتْلَى فِی بُیُوتِکُنَّ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ وَالْحِکْمَةِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ لَطِیفًا خَبِیرًا ﴿33﴾﴿34﴾ إِنَّ الْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِینَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِینَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِینَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِینَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِینَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِینَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِینَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاکِرِینَ اللَّهَ کَثِیرًا وَالذَّاکِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِینًا ﴿35﴾﴿36﴾ وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَیْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاکَهَا لِکَیْ لَا یَکُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا مَّا کَانَ عَلَى النَّبِیِّ مِنْ حَرَجٍ فِیمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا ﴿37﴾﴿38﴾ الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَیَخْشَوْنَهُ وَلَا یَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَکَفَى بِاللَّهِ حَسِیبًا مَّا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِکُمْ وَلَکِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیِّینَ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿39﴾﴿40﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿41﴾﴿42﴾ هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا کَرِیمًا ﴿43﴾﴿44﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا وَدَاعِیًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُّنِیرًا ﴿45﴾﴿46﴾ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ اللَّهِ فَضْلًا کَبِیرًا وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا ﴿47﴾﴿48﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَکَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَکُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَکَ أَزْوَاجَکَ اللَّاتِی آتَیْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ مِمَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَیْکَ وَبَنَاتِ عَمِّکَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِکَ وَبَنَاتِ خَالِکَ وَبَنَاتِ خَالَاتِکَ اللَّاتِی هَاجَرْنَ مَعَکَ وَامْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِیِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِیُّ أَن یَسْتَنکِحَهَا خَالِصَةً لَّکَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَیْهِمْ فِی أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ لِکَیْلَا یَکُونَ عَلَیْکَ حَرَجٌ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا ﴿49﴾﴿50﴾ تُرْجِی مَن تَشَاء مِنْهُنَّ وَتُؤْوِی إِلَیْکَ مَن تَشَاء وَمَنِ ابْتَغَیْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکَ ذَلِکَ أَدْنَى أَن تَقَرَّ أَعْیُنُهُنَّ وَلَا یَحْزَنَّ وَیَرْضَیْنَ بِمَا آتَیْتَهُنَّ کُلُّهُنَّ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی قُلُوبِکُمْ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَلِیمًا لَا یَحِلُّ لَکَ النِّسَاء مِن بَعْدُ وَلَا أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَکَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ رَّقِیبًا ﴿51﴾﴿52﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّا أَن یُؤْذَنَ لَکُمْ إِلَى طَعَامٍ غَیْرَ نَاظِرِینَ إِنَاهُ وَلَکِنْ إِذَا دُعِیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ إِنَّ ذَلِکُمْ کَانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیِی مِنکُمْ وَاللَّهُ لَا یَسْتَحْیِی مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاء حِجَابٍ ذَلِکُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا کَانَ لَکُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَن تَنکِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِکُمْ کَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِیمًا إِن تُبْدُوا شَیْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿53﴾﴿54﴾ لَّا جُنَاحَ عَلَیْهِنَّ فِی آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاء إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاء أَخَوَاتِهِنَّ وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ وَاتَّقِینَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدًا إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا ﴿55﴾﴿56﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِینًا وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِینًا ﴿57﴾﴿58﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاء الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِکَ أَدْنَى أَن یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لَا یُجَاوِرُونَکَ فِیهَا إِلَّا قَلِیلًا ﴿59﴾﴿60﴾ مَلْعُونِینَ أَیْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِیلًا سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا ﴿61﴾﴿62﴾ یَسْأَلُکَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَکُونُ قَرِیبًا إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْکَافِرِینَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِیرًا ﴿63﴾﴿64﴾ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا لَّا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا یَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ یَقُولُونَ یَا لَیْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا ﴿65﴾﴿66﴾ وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَکُبَرَاءنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِیلَا رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَیْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا کَبِیرًا ﴿67﴾﴿68﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَکَانَ عِندَ اللَّهِ وَجِیهًا یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا ﴿69﴾﴿70﴾ یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَمَن یُطِعْ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا ﴿71﴾﴿72﴾ لِیُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِکِینَ وَالْمُشْرِکَاتِ وَیَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا ﴿73﴾

سوره احزاب

به نام خداوند رحمتگر مهربان

اى پیامبر از خدا پروا بدار و کافران و منافقان را فرمان مبر که خدا همواره داناى حکیم است (1)

و آنچه را که از جانب پروردگارت به سوى تو وحى مى‏شود پیروى کن که خدا همواره به آنچه مى‏کنید آگاه است (2)

و بر خدا توکل کن همین بس که خدا نگهبان [تو]ست (3)

خداوند براى هیچ مردى در درونش دو دل ننهاده است و آن همسرانتان را که مورد ظُهار قرار مى‏دهید مادران شما نگردانیده؛ و پسر خواندگانتان را پسران [واقعى] شما قرار نداده است؛ این گفتار شما به زبان شماست و[لى] خدا حقیقت را مى‏گوید و او[ست که] به راه راست هدایت مى‏کند (4)

آنان را به [نام] پدرانشان بخوانید که این نزد خدا عادلانه‏تر است و اگر پدرانشان را نمى‏شناسید پس برادران دینى و موالى شمایند و در آنچه اشتباهاً مرتکب آن شده‏اید بر شما گناهى نیست ولى در آنچه دلهایتان عمد داشته است [مسؤولید] و خداست که همواره آمرزنده مهربان است (5)

پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر [و نزدیکتر] است و همسرانش مادران ایشانند و خویشاوندان [طبق] کتاب خدا بعضى [نسبت] به بعضى اولویت دارند [و] بر مؤمنان و مهاجران [مقدمند] مگر آنکه بخواهید به دوستان [مؤمن] خود [وصیت ‏یا] احسانى کنید و این در کتاب [خدا] نگاشته شده است (6)

و [یاد کن] هنگامى را که از پیامبران پیمان گرفتیم و از تو و از نوح و ابراهیم و موسى و عیسى پسر مریم و از [همه] آنان پیمانى استوار گرفتیم (7)

تا راستان را از صِدقشان باز پرسد و براى کافران عذابى دردناک آماده کرده است (8)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید نعمت ‏خدا را بر خود به یاد آرید آنگاه که لشکرهایى به سوى شما [در] آمدند پس بر سر آنان تندبادى و لشکرهایى که آنها را نمى‏دیدید فرستادیم و خدا به آنچه مى‏کنید همواره بیناست (9)

هنگامى که از بالاى [سر] شما و از زیر [پاى] شما آمدند و آنگاه که چشم ها خیره شد و جان ها به گلوگاه ها رسید و به خدا گمان هایى [نابجا] مى‏بردید (10)

آنجا [بود که] مؤمنان در آزمایش قرار گرفتند و سخت تکان خوردند (11)

و هنگامى که منافقان و کسانى که در دلهایشان بیمارى است مى‏گفتند: «خدا و فرستاده‏اش جز فریب به ما وعده‏اى ندادند!» (12)

و چون گروهى از آنان گفتند: «اى مردم مدینه دیگر شما را جاى درنگ نیست برگردید!» و گروهى از آنان از پیامبر اجازه مى‏خواستند و مى‏گفتند: «خانه‏هاى ما بى‏حفاظ است!» و[لى خانه‏هایشان] بى‏حفاظ نبود [آنان] جز گریز [از جهاد] چیزى نمى‏خواستند (13)

و اگر از اطراف [مدینه] مورد هجوم واقع مى‏شدند و آنگاه آنان را به ارتداد مى‏خواندند قطعاً آن را مى‏پذیرفتند! و جز اندکى در این [کار] درنگ نمى‏کردند! (14)

با آنکه قبلاً با خدا سخت پیمان بسته بودند که پشت [به دشمن] نکنند و پیمان خدا همواره بازخواست دارد (15)

بگو: اگر از مرگ یا کشته شدن بگریزید هرگز این گریز براى شما سود نمى‏بخشد و در آن صورت جز اندکى برخوردار نخواهید شد (16)

بگو: چه کسى مى‏تواند در برابر خدا از شما حمایت کند؟ اگر او بخواهد براى شما بد بیاورد یا بخواهد شما را رحمت کند و غیر از خدا براى خود یار و یاورى نخواهند یافت (17)

خداوند کارشکنان [و مانع ‏شوندگان] شما و آن کسانى را که به برادرانشان مى گفتند: «نزد ما بیایید» و جز اندکى روى به جنگ نمى‏آورند [خوب] مى‏شناسد (18)

بر شما بخیل هستند و چون خطر فرا رسد آنان را مى‏بینى که مانند کسى که مرگ او را فرو گرفته چشمانشان در حدقه مى‏چرخد [و] به سوى تو مى‏نگرند و چون ترس بر طرف شود شما را با زبان هایى تند نیش مى‏زنند بر مال حریصند آنان ایمان نیاورده‏اند و خدا اعمالشان را تباه گردانیده و این [کار] همواره بر خدا آسان است (19)

اینان [چنین] مى‏پندارند که دسته‏هاى دشمن نرفته‏اند و اگر دسته‏هاى دشمن باز آیند آرزو مى‏کنند کاش میان اعراب بادیه‏ نشین بودند و از اخبار [مربوط به] شما جویا مى‏شدند و اگر در میان شما بودند جز اندکى جنگ نمى‏کردند (20)

قطعاً براى شما در [اقتدا به] رسول خدا سرمشقى نیکوست براى آن کس که به خدا و روز بازپسین امید دارد و خدا را فراوان یاد مى‏کند (21)

و چون مؤمنان دسته‏هاى دشمن را دیدند گفتند: «این همان است که خدا و فرستاده‏اش به ما وعده دادند و خدا و فرستاده‏اش راست گفتند!» و جز بر ایمان و فرمانبردارى آنان نیفزود (22)

از میان مؤمنان مردانى‏اند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند برخى از آنان به شهادت رسیدند و برخى از آنها در [همین] انتظارند و [هرگز عقیده خود را] تبدیل نکردند (23)

تا خدا راستگویان را به [پاداش] راستى‏شان پاداش دهد و منافقان را اگر بخواهد عذاب کند یا بر ایشان ببخشاید که خدا همواره آمرزنده مهربان است (24)

و خداوند آنان را که کفر ورزیده‏اند بى‏ آنکه به مالى رسیده باشند به خشم [و حسرت] برگرداند و خدا [زحمت] جنگ را از مؤمنان برداشت و خدا همواره نیرومند شکست‏ ناپذیر است (25)

و کسانى از اهل کتاب را که با [مشرکان] همپشتى کرده بودند از دژهایشان به زیر آورد و (کارشان به جایى رسید که) در دلهایشان هراس افکند گروهى را مى‏کشتید و گروهى را اسیر مى‏کردید (26)

و زمینشان و خانه‏ها و اموالشان و سرزمینى را که در آن پا ننهاده بودید به شما میراث داد و خدا بر هر چیزى تواناست (27)

اى پیامبر به همسرانت بگو: اگر خواهان زندگى دنیا و زینت آنید بیایید تا مهرتان را بدهم و [خوش و] خرم شما را رها کنم (28)

و اگر خواستار خدا و فرستاده وى و سراى آخرتید پس به راستى خدا براى نیکوکاران شما پاداش بزرگى آماده گردانیده است (29)

اى همسران پیامبر هر کس از شما مبادرت به کار زشت آشکارى کند عذابش دو چندان خواهد بود و این بر خدا همواره آسان است (30)

و هر کس از شما خدا و فرستاده‏اش را فرمان برد و کار شایسته کند پاداشش را دو چندان مى‏دهیم و برایش روزى نیکو فراهم خواهیم ساخت (31)

اى همسران پیامبر شما مانند هیچ یک از زنان [دیگر] نیستید اگر سَرِ تقوا دارید؛ پس به ناز سخن مگویید تا آنکه در دلش بیمارى است، طمع ورزد و گفتارى شایسته گویید! (32)

و در خانه‏هایتان قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینت هاى خود را آشکار مکنید و نماز برپا دارید و زکات بدهید و خدا و فرستاده‏اش را فرمان برید خدا فقط مى‏خواهد آلودگى را از شما خاندان [پیامبر] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند (33)

و آنچه را که از آیات خدا و [سخنان] حکمت[آمیز] در خانه‏هاى شما خوانده مى‏شود یاد کنید در حقیقت‏ خدا همواره دقیق و آگاه است (34)

مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان با ایمان و مردان و زنان عبادت ‏پیشه و مردان و زنان راستگو و مردان و زنان شکیبا و مردان و زنان فروتن و مردان و زنان صدقه ‏دهنده و مردان و زنان روزه‏دار و مردان و زنان پاکدامن و مردان و زنانى که خدا را فراوان یاد مى‏کنند خدا براى [همه] آنان آمرزشى و پاداشى بزرگ فراهم ساخته است (35)

و هیچ مرد و زن مؤمنى را نرسد که چون خدا و فرستاده‏اش به کارى فرمان دهند براى آنان در کارشان اختیارى باشد و هر کس خدا و فرستاده‏اش را نافرمانى کند قطعاً دچار گمراهى آشکارى گردیده است (36)

و آنگاه که به کسى که خدا بر او نعمت ارزانى داشته بود و تو [نیز] به او نعمت داده بودى مى‏گفتى: «همسرت را پیش خود نگاه دار و از خدا پروا بدار» و آنچه را که خدا آشکار کننده آن بود در دل خود نهان مى‏کردى و از مردم مى‏ترسیدى با آنکه خدا سزاوارتر بود که از او بترسى پس چون [زِید] از آن [زن] کام برگرفت [و او را ترک گفت] وى را به نکاح تو در آوردیم تا [در آینده] در مورد ازدواج مؤمنان با زنان پسرخواندگانشان چون آنان را طلاق گفتند گناهى نباشد و فرمان خدا صورت اجرا پذیرد (37)

بر پیامبر در آنچه خدا براى او فرض گردانیده گناهى نیست [این] سنت‏ خداست که از دیر باز در میان گذشتگان [معمول] بوده و فرمان خدا همواره به اندازه مقرر [و متناسب با توانایى] است (38)

همان کسانى که پیامهاى خدا را ابلاغ مى‏کنند و از او مى‏ترسند و از هیچ کس جز خدا بیم ندارند و خدا براى حسابرسى کفایت مى‏کند (39)

محمد پدر هیچ یک از مردان شما نیست ولى فرستاده خدا و خاتم پیامبران است و خدا همواره بر هر چیزى داناست (40)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید خدا را یاد کنید یادى بسیار (41)

و صبح و شام او را به پاکى بستایید (42)

اوست کسى که با فرشتگان خود بر شما درود مى‏فرستد تا شما را از تاریکی ها به سوى روشنایى برآورد و به مؤمنان همواره مهربان است (43)

تَحیت شان روزى که دیدارش کنند سلام خواهد بود و براى آنان پاداشى نیکو آماده کرده است (44)

اى پیامبر ما تو را [به سِمَت] گواه و بشارتگر و هشدار دهنده فرستادیم (45)

و دعوت‏ کننده به سوى خدا به فرمان او و چراغى تابناک (46)

و مؤمنان را مژده ده که براى آنان از جانب خدا بخشایشى فراوان خواهد بود (47)

و کافران و منافقان را فرمان مبر و از آزارشان بگذر و بر خدا توکل کن و کارسازى [چون] خدا کفایت مى‏کند (48)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید اگر زنان مؤمن را به نکاح خود در آوردید آنگاه پیش از آنکه با آنان همخوابگى کنید طلاقشان دادید دیگر بر عهده آنها عده‏اى که آن را بشمارید نیست پس مهرشان را بدهید و خوش و خرم آنها را رها کنید (49)

اى پیامبر ما براى تو آن همسرانى را که مهرشان را داده‏اى حلال کردیم و [کنیزانى] را که خدا از غنیمت جنگى در اختیار تو قرار داده و دختران عمویت و دختران عمه‏هایت و دختران دایى تو و دختران خاله‏هایت که با تو مهاجرت کرده‏اند و زن مؤمنى که خود را [داوطلبانه] به پیامبر ببخشد در صورتى که پیامبر بخواهد او را به زنى گیرد [این ازدواج از روى بخشش] ویژه توست نه دیگر مؤمنان ما نیک مى‏دانیم که در مورد زنان و کنیزانشان چه بر آنان مقرر کرده‏ایم تا براى تو مشکلى پیش نیاید و خدا همواره آمرزنده مهربان است (50)

نوبت هر کدام از آن زنها را که مى‏خواهى به تاخیر انداز و هر کدام را که مى‏خواهى پیش خود جاى ده و بر تو باکى نیست که هر کدام را که ترک کرده‏اى [دوباره] طلب کنى این نزدیکتر است براى اینکه چشمانشان روشن گردد و دلتنگ نشوند و همگى‏شان به آنچه به آنان داده‏اى خشنود گردند و آنچه در دلهاى شماست ‏خدا مى‏داند و خدا همواره داناى بردبار است (51)

از این پس دیگر [گرفتن] زنان و نیز اینکه به جاى آنان زنان دیگرى بر تو حلال نیست هر چند زیبایى آنها براى تو مورد پسند افتد به استثناى کنیزان و خدا همواره بر هر چیزى مراقب است (52)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید داخل اتاق هاى پیامبر مشوید مگر آنکه براى [خوردن] طعامى به شما اجازه داده شود [آن هم] بى‏آنکه در انتظار پخته ‏شدن آن باشید ولى هنگامى که دعوت شدید داخل گردید و وقتى غذا خوردید پراکنده شوید بى‏آنکه سرگرم سخنى گردید این [رفتار] شما پیامبر را مى‏رنجاند و[لى] از شما شرم مى‏دارد و حال آنکه خدا از حق[گویى] شرم نمى‏کند و چون از زنان [پیامبر] چیزى خواستید از پشت پرده از آنان بخواهید این براى دلهاى شما و دلهاى آنان پاکیزه‏تر است و شما حق ندارید رسول خدا را برنجانید و مطلقاً [نباید] زنانش را پس از [مرگ] او به نکاح خود در آورید چرا که این [کار] نزد خدا همواره [گناهى] بزرگ است (53)

اگر چیزى را فاش کنید یا آن را پنهان دارید قطعاً خدا به هر چیزى داناست (54)

بر زنان در مورد پدران و پسران و برادران و پسران برادران و پسران خواهران و زنان [هم کیش] و بردگانشان گناهى نیست [که دیده شوند] و باید از خدا پروا بدارید که خدا همواره بر هر چیزى گواه است (55)

خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مى‏فرستند اى کسانى که ایمان آورده‏اید بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبى گردن نهید (56)

بى‏گمان کسانى که خدا و پیامبر او را آزار مى‏رسانند خدا آنان را در دنیا و آخرت لعنت کرده و برایشان عذابى خفت ‏آور آماده ساخته است (57)

و کسانى که مردان و زنان مؤمن را بى‏آنکه مرتکب [عمل زشتى] شده باشند آزار مى‏رسانند قطعاً تهمت و گناهى آشکار به گردن گرفته‏اند (58)

اى پیامبر به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو: پوشش هاى خود را بر خود فروتر گیرند این براى آنکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند [به احتیاط] نزدیکتر است و خدا آمرزنده مهربان است (59)

اگر منافقان و کسانى که در دلهایشان مرضى هست و شایعه ‏افکنان در مدینه [از کارشان] باز نایستند تو را سخت بر آنان مسلط مى‏کنیم تا جز [مدتى] اندک در همسایگى تو نپایند (60)

از رحمت‏ خدا دور گردیده و هر کجا یافته شوند گرفته و سخت کشته خواهند شد (61)

در باره کسانى که پیشتر بوده‏اند [همین] سنت‏ خدا [جارى بوده] است و در سنت‏ خدا هرگز تغییرى نخواهى یافت (62)

مردم از تو درباره رستاخیز مى‏پرسند بگو علم آن فقط نزد خداست و چه مى دانى شاید رستاخیز نزدیک باشد (63)

خدا کافران را لعنت کرده و براى آنها آتش فروزانى آماده کرده است (64)

جاودانه در آن مى‏مانند نه یارى مى‏یابند و نه یاورى! (65)

روزى که چهره‏هایشان را در آتش زیر و رو مى‏کنند مى‏گویند: «اى کاش ما خدا را فرمان مى‏بردیم و پیامبر را اطاعت مى‏کردیم!» (66)

و مى‏گویند: «پروردگارا ما رؤسا و بزرگتران خویش را اطاعت کردیم و ما را از راه به در کردند (67)

پروردگارا آنان را دو چندان عذاب ده و لعنتشان کن لعنتى بزرگ!» (68)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید مانند کسانى نباشید که موسى را [با اتهام خود] آزار دادند و خدا او را از آنچه گفتند مبرا ساخت و نزد خدا آبرومند بود (69)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید از خدا پروا دارید و سخنى استوار گویید (70)

تا اعمال شما را به صلاح آورد و گناهانتان را بر شما ببخشاید و هر کس خدا و پیامبرش را فرمان برد قطعاً به رستگارى بزرگى نایل آمده است (71)

ما امانت [الهى و بار تکلیف] را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه کردیم پس از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند و[لى] انسان آن را برداشت راستى او ستمگرى نادان بود (72)

[آرى چنین است] تا خدا مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب کند و توبه مردان و زنان با ایمان را بپذیرد و خدا همواره آمرزنده مهربان است (73)

الْمُلْکُ یا تبارک

الْمُلْکُ

 تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١﴾ الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ۖ مَا تَرَىٰ فِی خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِنْ تَفَاوُتٍ ۖ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَىٰ مِنْ فُطُورٍ ﴿٣﴾ ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿۴﴾ وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿۵﴾ وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَۖ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿۶﴾ إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿٧﴾ تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ ۖ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿٨﴾ قَالُوا بَلَىٰ قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ ﴿٩﴾ وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿١٠﴾ فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿١١﴾ إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿١٢﴾وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ ۖ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿١٣﴾ أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿١۴﴾ هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿١۵﴾ أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿١۶﴾ أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿١٧﴾ وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿١٨﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ ۚ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَٰنُ ۚ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿١٩﴾ أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَٰنِ ۚ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿٢٠﴾ أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ ۚ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿٢١﴾ أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَىٰ وَجْهِهِ أَهْدَىٰ أَمَّنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٢٢﴾ قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۖ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ ﴿٢٣﴾ قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٢۴﴾ وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢۵﴾قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٢۶﴾فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَٰذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿٢٧﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٢٨﴾ قُلْ هُوَ الرَّحْمَٰنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿٢٩﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿٣٠﴾

به نام خدا که رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش همیشگى.

همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرمانروایى [همه هستى] به دست اوست و او بر هر کارى تواناست .«1» آنکه مرگ و زندگى را آفرید تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید ، و او تواناى شکست‏ناپذیر و بسیار آمرزنده اس

ت .«2» آنکه هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید . در آفرینش [خداى] رحمان ، ناهماهنگى نمى‏بینى ، پس بار دیگر بنگر آیا هیچ خلل و سستى مى‏بینى ؟«3»سپس بار دیگر بنگر تا دیده‏ات در حالى که خسته و کم‏سو شده [و از یافتن خلل و نابسامانى و ناهماهنگى فرو مانده] و درمانده شده است ، به سویت باز گردد .«4» همانا ما آسمان دنیا را با چراغ‏هایى آراستیم و آنها را تیرهایى براى راندن شیطان‏ها قرار دادیم ، و براى آنان [در آخرت] آتشى افروخته آماده کرده‏ایم ؛«5» و براى کسانى که به پروردگارشان کافر شدند ، عذاب دوزخ است و دوزخ عاقبت بدی است.«6» هنگامى که در آن افکنده شوند از آن در حالى که در جوش و فوران است ، صدایى هولناک و دلخراش مى‏شنوند .«7» نزدیک است که از شدت خشم متلاشى و پاره‏پاره شود . هرگاه گروهى در آن افکنده شوند ، نگهبانانش از آنان مى‏پرسند : آیا شما را بیم‏دهنده‏اى نیامد ؟«8» مى‏گویند : چرا ، بیم‏دهنده آمد ، ولى او را انکار کردیم و گفتیم : خدا هیچ چیز نازل نکرده است ؛ شما بیم‏دهندگان جز در گمراهى بزرگى نیستید ؛«9» و مى‏گویند : اگر ما [دعوت سعادت‏بخش آنان را] شنیده بودیم ، یا [در حقایقى که براى ما آوردند] تعقّل کرده بودیم ، در میان اهل آتش سوزان نبودیم .«10» پس به گناه خود اعتراف مى‏کنند . مرگ و دورى از رحمت بر اهل آتش سوزان باد .«11» بى‏تردید کسانى که در نهان از پروردگارشان مى‏ترسند ، براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است .«12»و گفتارتان را پنهان کنید یا آن را آشکار سازید ، مسلماً او به نیّات و اسرار سینه‏ها داناست .«13» آیا کسى که [همه موجودات را] آفریده است نمى‏داند ؟!! و حال آنکه او لطیف و آگاه است .«14» اوست که زمین را براى شما رام قرار داد ، بنابراین بر اطراف و جوانب آن راه روید و از روزى خدا بخورید ، و برانگیخته شدن مردگان و رستاخیز به سوى اوست .«15» آیا از کسى که [حاکمیت و فرمانروایى‏اش] در آسمان قطعى است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیده‏اید ، از اینکه [با شکافتن زمین] شما را در آن فرو برد در حالى که جنبش موج‏آسایش را ادامه دهد ؟«16» آیا از کسى که حاکمیت و فرمانروایى‏اش در آسمان قطعى است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیده‏اید از اینکه توفانى سخت [که با خود ریگ و سنگ مى‏آورد] بر شما فرستد ؟ پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است !«17» مسلماً کسانى که پیش از آنان بودند [آیات خدا و پیامبران را انکار کردند] ، پس [بنگر] عذاب من چگونه بود ! «18» آیا ندانسته‏اند که پرندگان بالاى سرشان را در حالى که بال مى‏گشایند و مى‏بندند ، فقط [خداى] رحمان در فضا نگه مى‏دارد ؟ یقیناً او بر همه چیز بیناست . «19» آیا آن کیست [از] سپاهتان که شما را به هنگام نزول عذاب در برابر خداى رحمان یارى دهد ؟ کافران جز دچار فریب [شیطان] نیستند .«20» یا کیست آنکه به شما روزى دهد ، اگر خدا روزى‏اش را از شما باز دارد ؟ [نه اینکه حقیقت را نمى‏دانند] بلکه در سرکشى و دور شدن [از حق سرسختى و] پافشارى مى‏کنند .«21» آیا کسى که نگونسار و به صورت افتاده حرکت مى‏کند ، هدایت‏یافته‏تر است یا آنکه راست‏قامت بر راه مستقیم مى‏رود ؟«22» بگو : اوست که شما را آفرید و براى شما گوش و دیده و دل قرار داد ، ولى اندکى سپاس مى‏گزارید .«23» بگو : اوست که شما را در زمین آفرید و به سوى او محشور مى‏شوید .«24» و مى‏گویند : اگر راستگویید این وعده وقوع [رستاخیز] کى خواهد بود ؟«25» بگو : دانش [این حقیقت] فقط نزد خداست و من تنها بیم‏دهنده‏اى آشکارم .«26»پس زمانى که آن [وعده داده شده] را از نزدیک ببینند ، چهره کافران درهم و زشت گردد [و به آنان گویند :] این است همان چیزى که آن را [از روى مسخره] مى‏خواستید .«27» بگو : به من خبر دهید اگر خدا من و هر که را با من است هلاک کند ، یا مورد رحمت قرار دهد ، در آن صورت چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه خواهد داد ؟«28» بگو : اوست رحمان ، به او ایمان آوردیم ، و بر او توکل کردیم ، پس به زودى خواهید دانست چه کسى در گمراهى آشکار است .«29» بگو : به من خبر دهید اگر آب مورد بهره‏بردارى شما [چون آب رودها ، چشمه‏ها ، سدها و چاه‏ها] در زمین فرو رود [تا جائى که از دسترس شما خارج گردد] نهایتاً کیست که برایتان آب روان و گوارا بیاورد ؟

سورة الصافات

الصَّافَّات

﴿ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴾

وَالصَّافَّاتِ صَفًّا فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿1﴾﴿2﴾ فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿3﴾﴿4﴾ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿5﴾﴿6﴾ وَحِفْظًا مِّن کُلِّ شَیْطَانٍ مَّارِدٍ لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِن کُلِّ جَانِبٍ ﴿7﴾﴿8﴾ دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿9﴾﴿10﴾ فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِینٍ لَّازِبٍ بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿11﴾﴿12﴾ وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿13﴾﴿14﴾ وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿15﴾﴿16﴾ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ ﴿17﴾﴿18﴾ فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنظُرُونَ وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿19﴾﴿20﴾ هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿21﴾﴿22﴾ مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ ﴿23﴾﴿24﴾ مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿25﴾﴿26﴾ وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ قَالُوا إِنَّکُمْ کُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿27﴾﴿28﴾ قَالُوا بَل لَّمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ کُنتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿29﴾﴿30﴾ فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿31﴾﴿32﴾ فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿33﴾﴿34﴾ إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ ﴿35﴾﴿36﴾ بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿37﴾﴿38﴾ وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿39﴾﴿40﴾ أُوْلَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ فَوَاکِهُ وَهُم مُّکْرَمُونَ ﴿41﴾﴿42﴾ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿43﴾﴿44﴾ یُطَافُ عَلَیْهِم بِکَأْسٍ مِن مَّعِینٍ بَیْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ ﴿45﴾﴿46﴾ لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنزَفُونَ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿47﴾﴿48﴾ کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّکْنُونٌ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿49﴾﴿50﴾ قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ یَقُولُ أَئِنَّکَ لَمِنْ الْمُصَدِّقِینَ ﴿51﴾﴿52﴾ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِینُونَ قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ ﴿53﴾﴿54﴾ فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاء الْجَحِیمِ قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدتَّ لَتُرْدِینِ ﴿55﴾﴿56﴾ وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿57﴾﴿58﴾ إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿59﴾﴿60﴾ لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلْ الْعَامِلُونَ أَذَلِکَ خَیْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ﴿61﴾﴿62﴾ إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِینَ إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ ﴿63﴾﴿64﴾ طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّیَاطِینِ فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿65﴾﴿66﴾ ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیمٍ ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیمِ ﴿67﴾﴿68﴾ إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءهُمْ ضَالِّینَ فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ ﴿69﴾﴿70﴾ وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِم مُّنذِرِینَ ﴿71﴾﴿72﴾ فَانظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِینَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿73﴾﴿74﴾ وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿75﴾﴿76﴾ وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمْ الْبَاقِینَ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿77﴾﴿78﴾ سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿79﴾﴿80﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿81﴾﴿82﴾ وَإِنَّ مِن شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿83﴾﴿84﴾ إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿85﴾﴿86﴾ فَمَا ظَنُّکُم بِرَبِّ الْعَالَمِینَ فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿87﴾﴿88﴾ فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿89﴾﴿90﴾ فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ مَا لَکُمْ لَا تَنطِقُونَ ﴿91﴾﴿92﴾ فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿93﴾﴿94﴾ قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿95﴾﴿96﴾ قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ ﴿97﴾﴿98﴾ وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿99﴾﴿100﴾ فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿101﴾﴿102﴾ فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿103﴾﴿104﴾ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِینُ ﴿105﴾﴿106﴾ وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿107﴾﴿108﴾ سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿109﴾﴿110﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَقَ نَبِیًّا مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿111﴾﴿112﴾ وَبَارَکْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَقَ وَمِن ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِینٌ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿113﴾﴿114﴾ وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ وَنَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ ﴿115﴾﴿116﴾ وَآتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿117﴾﴿118﴾ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿119﴾﴿120﴾ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿121﴾﴿122﴾ وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِینَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿123﴾﴿124﴾ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ وَاللَّهَ رَبَّکُمْ وَرَبَّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿125﴾﴿126﴾ فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿127﴾﴿128﴾ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ ﴿129﴾﴿130﴾ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿131﴾﴿132﴾ وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِینَ إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿133﴾﴿134﴾ إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ ﴿135﴾﴿136﴾ وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِم مُّصْبِحِینَ وَبِاللَّیْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿137﴾﴿138﴾ وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿139﴾﴿140﴾ فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنْ الْمُدْحَضِینَ فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿141﴾﴿142﴾ فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِینَ لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿143﴾﴿144﴾ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِیمٌ وَأَنبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّن یَقْطِینٍ ﴿145﴾﴿146﴾ وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿147﴾﴿148﴾ فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿149﴾﴿150﴾ أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿151﴾﴿152﴾ أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿153﴾﴿154﴾ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُّبِینٌ ﴿155﴾﴿156﴾ فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿157﴾﴿158﴾ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿159﴾﴿160﴾ فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مَا أَنتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿161﴾﴿162﴾ إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ ﴿163﴾﴿164﴾ وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿165﴾﴿166﴾ وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِکْرًا مِّنْ الْأَوَّلِینَ ﴿167﴾﴿168﴾ لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿169﴾﴿170﴾ وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ ﴿171﴾﴿172﴾ وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿173﴾﴿174﴾ وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿175﴾﴿176﴾ فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِینَ وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿177﴾﴿178﴾ وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿179﴾﴿180﴾ وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿181﴾﴿182﴾

این سوره مبارکه در شهر مکه نازل شده است و شامل 182 آیه می باشد.

الصَّافَّات

﴿ به نام خداوند بخشنده بخشایشگر ﴾

سوگند به (فرشتگان) صف ‏کشیده (و منظم) و به نهى‏کنندگان و (بازدارندگان) و تلاوت‏کنندگان پیاپى آیات الهى... ﴿1﴾﴿2﴾ که معبود شما یگانه است؛ پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها! ﴿3﴾﴿4﴾ ما آسمان نزدیک ( پایین) را با ستارگان آراستیم، تا آن را از هر شیطان خبیثى حفظ کنیم! ﴿5﴾﴿6﴾ آنها نمى‏توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرارمى‏گیرند! آنها به شدت به عقب رانده مى‏شوند؛ و براى آنان مجازاتى دائم است! ﴿7﴾﴿8﴾ مگر آنها که در لحظه‏اى کوتاه براى استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب ثاقب س‏ذللّه آنها را تعقیب مى‏کند! از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سخت‏تر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبنده‏اى آفریدیم! ﴿9﴾﴿10﴾ تو از انکارشان تعجب مى‏کنى، ولى آنها مسخره مى‏کنند! و هنگامى که به آنان تذکر داده شود، هرگز متذکر نمى‏شوند! ﴿11﴾﴿12﴾ و هنگامى که معجزه‏اى را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوت‏مى‏کنند! و مى‏گویند: «این فقط سحرى آشکار است! ﴿13﴾﴿14﴾ آیا هنگامى که ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟! یا پدران نخستین ما (بازمى‏گردند)؟!» ﴿15﴾﴿16﴾ بگو: «آرى، همه شما زنده مى‏شوید در حالى که خوار و کوچک خواهید بود! تنها یک صیحه عظیم واقع مى‏شود، ناگهان همه (از قبرها برمى‏خیزند و) نگاه مى‏کنند! ﴿17﴾﴿18﴾ و مى‏گویند: «اى واى بر ما، این روز جزاست!» (آرى) این همان روز جدایى (حق از باطل) است که شما آن را تکذیب مى‏کردید! ﴿19﴾﴿20﴾ (در این هنگام به فرشتگان دستور داده مى‏شود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را مى‏پرستیدند... (آرى آنچه را) جز خدا مى‏پرستیدند جمع کنید و بسوى راه دوزخ هدایتشان کنید! ﴿21﴾﴿22﴾ آنها را نگهدارید که باید بازپرسى شوند! شما را چه شده که از هم یارى نمى‏طلبید؟! ﴿23﴾﴿24﴾ ولى آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند! (و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم مى‏پرسند... ﴿25﴾﴿26﴾ گروهى (مى‏گویند: «شما رهبران گمراهى بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهى و نیکى وارد شدید اما جز فریب چیزى در کارتان نبود)!» (آنها در جواب) مى‏گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟! ﴿27﴾﴿28﴾ ما هیچ گونه سلطه‏اى بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومى طغیانگر بودید! اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلم شده، و همگى از عذاب او مى‏چشیم! ﴿29﴾﴿30﴾ ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم! (آرى) همه آنها ( پیشوایان و پیروان گمراه) در آن روز در عذاب الهى مشترکند! ﴿31﴾﴿32﴾ ما این گونه با مجرمان رفتار مى‏کنیم! چرا که وقتى به آنها گفته مى‏شد: «معبودى جز خدا وجود ندارد»، تکبر و سرکشى مى‏کردند... ﴿33﴾﴿34﴾ و پیوسته مى‏گفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعرى دیوانه رها کنیم؟!» چنین نیست، او حق را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است! ﴿35﴾﴿36﴾ اما شما (مستکبران کوردل) بطور مسلم عذاب دردناک (الهى) را خواهید چشید! و جز به آنچه انجام مى‏دادید کیفر داده نمى‏شوید، ﴿37﴾﴿38﴾ جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)! براى آنان ( بندگان مخلص) روزى معین و ویژه‏اى است، ﴿39﴾﴿40﴾ میوه‏ها(ى گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامى داشته مى‏شوند... در باغهاى پر نعمت بهشت؛ ﴿41﴾﴿42﴾ در حالى که بر تختها رو به روى یکدیگر تکیه زده‏اند، و گرداگردشان قدحهاى لبریز از شراب طهور را مى‏گردانند؛ ﴿43﴾﴿44﴾ شرابى سفید و درخشنده، و لذتبخش براى نوشندگان؛ شرابى که نه در آن مایه تباهى عقل است و نه از آن مست مى‏شوند! ﴿45﴾﴿46﴾ و نزد آنها همسرانى زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمى‏ورزند. گویى از (لطافت و سفیدى) همچون تخم‏مرغهایى هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانى هرگز آن را لمس نکرده است)! ﴿47﴾﴿48﴾ (در حالى که آنها غرق گفتگو هستند) بعضى رو به بعضى دیگر کرده مى‏پرسند... کسى از آنها مى‏گوید: «من همنشینى داشتم... ﴿49﴾﴿50﴾ که پیوسته مى‏گفت: آیا (به راستى) تو این سخن را باور کرده‏اى... که وقتى ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، (بار دیگر) زنده مى‏شویم و جزا داده خواهیم شد؟!» ﴿51﴾﴿52﴾ (سپس) مى‏گوید: «آیا شما مى‏توانید از او خبرى بگیرید؟» اینجاست که نگاهى مى‏کند، ناگهان او را در میان دوزخ مى‏بیند. ﴿53﴾﴿54﴾ مى‏گوید:«به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانى! و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم! ﴿55﴾﴿56﴾ (سپس به یاران خود مى‏گوید: اى دوستان!) آیا ما هرگز نمى‏میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)، و جز همان مرگ اول، مرگى به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد. ﴿57﴾﴿58﴾ راستى این همان پیروزى بزرگ است! آرى، براى مثل این، باید عمل‏کنندگان عمل کنند! ﴿59﴾﴿60﴾ آیا این (نعمتهاى جاویدان بهشتى) بهتر است یا درخت (نفرت‏انگیز) زقوم؟! ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم! ﴿61﴾﴿62﴾ آن درختى است که از قعر جهنم مى‏روید! شکوفه آن مانند سرهاى شیاطین است! ﴿63﴾﴿64﴾ آنها ( مجرمان) از آن مى‏خورند و شکمها را از آن پر مى‏کنند! سپس روى آن آب داغ متعفنى مى‏نوشند! ﴿65﴾﴿66﴾ سپس بازگشت آنها به سوى جهنم است! چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند، ﴿67﴾﴿68﴾ با این حال به سرعت بدنبال آنان کشانده مى‏شوند! و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند! ﴿69﴾﴿70﴾ ما در میان آنها انذارکنندگانى فرستادیم، ولى بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود! ﴿71﴾﴿72﴾ مگر بندگان مخلص خدا! و نوح، ما را خواند (و ما دعاى او را اجابت کردیم)؛ و چه خوب اجابت کننده‏اى هستیم! ﴿73﴾﴿74﴾ و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایى بخشیدیم، و فرزندانش را همان بازماندگان (روى زمین) قرار دادیم، ﴿75﴾﴿76﴾ و نام نیک او را در میان امتهاى بعد باقى نهادیم. سلام بر نوح در میان جهانیان باد! ﴿77﴾﴿78﴾ ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم! چرا که او از بندگان باایمان ما بود! ﴿79﴾﴿80﴾ سپس دیگران ( دشمنان او) را غرق کردیم! و از پیروان او ابراهیم بود؛ ﴿81﴾﴿82﴾ (به خاطر بیاور) هنگامى را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد؛ هنگامى که به پدر و قومش گفت: «اینها چیست که مى‏پرستید؟! ﴿83﴾﴿84﴾ آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین مى‏روید؟! شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان مى‏برید؟! ﴿85﴾﴿86﴾ (سپس) نگاهى به ستارگان افکند... و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمى‏آیم)!» ﴿87﴾﴿88﴾ آنها از او روى برتافته و به او پشت کردند (و بسرعت دور شدند.) (او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهى به معبودانشان کرد و از روى تمسخر گفت: «چرا (از این غذاها) نمى‏خورید؟! ﴿89﴾﴿90﴾ (اصلا) چرا سخن نمى‏گویید؟!» سپس بسوى آنها رفت و ضربه‏اى محکم با دست راست بر پیکر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شکست). ﴿91﴾﴿92﴾ آنها با سرعت به او روى آوردند. گفت: «آیا چیزى را مى‏پرستید که با دست خود مى‏تراشید؟! ﴿93﴾﴿94﴾ با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایى که مى‏سازید!» (بت‏پرستان) گفتند: «بناى مرتفعى براى او بسازید و او را در جهنمى از آتش بیفکنید!» ﴿95﴾﴿96﴾ آنها طرحى براى نابودى ابراهیم ریخته بودند، ولى ما آنان را پست و مغلوب ساختیم! (او از این مهلکه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوى پروردگارم مى‏روم، او مرا هدایت خواهد کرد! ﴿97﴾﴿98﴾ پروردگارا! به من از صالحان ( فرزندان صالح) ببخش!» ما او ( ابراهیم) را به نوجوانى بردبار و صبور بشارت دادیم! ﴿99﴾﴿100﴾ هنگامى که با او به مقام سعى و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح مى‏کنم، نظر تو چیست؟» گفت‏«پدرم! هر چه دستور دارى اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى یافت!» هنگامى که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد... ﴿101﴾﴿102﴾ او را ندا دادیم که: «اى ابراهیم! آن رؤیا را تحقق بخشیدى (و به ماموریت خود عمل کردى)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا مى‏دهیم! ﴿103﴾﴿104﴾ این مسلما همان امتحان آشکار است! ما ذبح عظیمى را فداى او کردیم، ﴿105﴾﴿106﴾ و نام نیک او را در امتهاى بعد باقى نهادیم! سلام بر ابراهیم! ﴿107﴾﴿108﴾ این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم! او از بندگان باایمان ما است! ﴿109﴾﴿110﴾ ما او را به اسحاق -پیامبرى از شایستگان- بشارت دادیم! ما به او و اسحاق برکت دادیم؛ و از دودمان آن دو، افرادى بودند نیکوکار و افرادى آشکارا به خود ستم کردند! ﴿111﴾﴿112﴾ ما به موسى و هارون نعمت بخشیدیم! و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم! ﴿113﴾﴿114﴾ و آنها را یارى کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند! ما به آن دو، کتاب روشنگر دادیم، ﴿115﴾﴿116﴾ و هر دو را به راه راست هدایت (خداپرستی) کردیم D p ° ¬c °j an ³m ²an swan s½akµ !©½j±ھ¯و نام نیکشان را در اقوام بعد باقى گذاردیم! ﴿117﴾﴿118﴾ سلام بر موسى و هارون! ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم! ﴿119﴾﴿120﴾ آن دو از بندگان مؤمن ما بودند! و الیاس از رسولان (ما) بود! ﴿121﴾﴿122﴾ به خاطر بیاور هنگامى را که به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمى‏کنید؟! آیا بت «بعل‏» را مى‏خوانید و بهترین آفریدگارها را رها مى‏سازید؟! ﴿123﴾﴿124﴾ خدایى که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!» اما آنها او را تکذیب کردند؛ ولى به یقین همگى (در دادگاه عدل الهى) احضار مى‏شوند! ﴿125﴾﴿126﴾ مگر بندگان مخلص خدا! ما نام نیک او را در میان امتهاى بعد باقى گذاردیم! ﴿127﴾﴿128﴾ سلام بر الیاسین! ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم! ﴿129﴾﴿130﴾ او از بندگان مؤمن ما است! و لوط از رسولان (ما) است! ﴿131﴾﴿132﴾ و به خاطر بیاور زمانى را که او و خاندانش را همگى نجات دادیم، مگر پیرزنى که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)! ﴿133﴾﴿134﴾ سپس بقیه را نابود کردیم! و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‏هاى شهرهاى) آنها مى‏گذرید... ﴿135﴾﴿136﴾ و (همچنین) شبانگاه؛ آیا نمى‏اندیشید؟! و یونس از رسولان (ما) است! ﴿137﴾﴿138﴾ به خاطر بیاور زمانى را که به سوى کشتى پر (از جمعیت و بار) فرار کرد. و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد! ﴿139﴾﴿140﴾ (او را به دریا افکندند) و ماهى عظیمى او را بلعید، در حالى که مستحق سرزنش بود! و اگر او از تسبیح‏کنندگان نبود... ﴿141﴾﴿142﴾ تا روز قیامت در شکم ماهى مى‏ماند! (به هر حال ما او را رهایى بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالى از گیاه افکندیم در حالى که بیمار بود! ﴿143﴾﴿144﴾ و بوته کدوئى بر او رویاندیم (تا در سایه برگهاى پهن و مرطوبش آرامش یابد)! و او را به سوى جمعیت یکصد هزار نفرى -یا بیشتر- فرستادیم! ﴿145﴾﴿146﴾ آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدت معلومى آنان را از مواهب زندگى بهره‏مند ساختیم! از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانى دارد و پسران از آن آنهاست؟! ﴿147﴾﴿148﴾ آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! دانید آنها با این تهمت بزرگشان مى‏گویند: ﴿149﴾﴿150﴾ «خداوند فرزند آورده!» ولى آنها به یقین دروغ مى‏گویند! آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! ﴿151﴾﴿152﴾ شما را چه شده است؟! چگونه حکم مى‏کنید؟! (هیچ مى‏فهمید چه مى‏گویید؟!) آیا متذکر نمى‏شوید؟! ﴿153﴾﴿154﴾ یا شما دلیل روشنى در این باره دارید؟ کتابتان را بیاورید اگر راست مى‏گویید! ﴿155﴾﴿156﴾ آنها ( مشرکان) میان او ( خداوند) و جن، (خویشاوندى و) نسبتى قائل شدند؛ در حالى که جنیان بخوبى مى‏دانند که این بت‏پرستان در دادگاه الهى احضار مى‏شوند! منزه است خداوند از آنچه توصیف مى‏کنند، ﴿157﴾﴿158﴾ مگر بندگان مخلص خدا! شما و آنچه را پرستش مى‏کنید، ﴿159﴾﴿160﴾ هرگز نمى‏توانید کسى را (با آن) فریب دهید، مگر آنها که در آتش دوزخ وارد مى‏شوند! ﴿161﴾﴿162﴾ و هیچ یک از ما نیست جز آنکه مقام معلومى دارد؛ و ما همگى (براى اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‏ایم؛ ﴿163﴾﴿164﴾ و ما همه تسبیح‏گوى او هستیم! آنها پیوسته مى‏گفتند: ﴿165﴾﴿166﴾ «اگر یکى از کتابهاى پیشینیان نزد ما بود، به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!» ﴿167﴾﴿168﴾ (اما هنگامى که این کتاب بزرگ آسمانى بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند؛ ولى بزودى (نتیجه کار خود را) خواهند دانست! وعده قطعى ما براى بندگان فرستاده ما از پیش مسلم شده... ﴿169﴾﴿170﴾ که آنان یارى شدگانند، و لشکر ما پیروزند! ﴿171﴾﴿172﴾ از آنها ( کافران) روى بگردان تا زمان معینى (که فرمان جهاد فرارسد)! و وضع آنها را بنگر (چه بى‏محتواست) اما بزودى (نتیجه اعمال خود را) مى‏بینند! ﴿173﴾﴿174﴾ آیا آنها براى عذاب ما شتاب مى‏کنند؟! اما هنگامى که عذاب ما در آستانه خانه‏هایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدى خواهند داشت! ﴿175﴾﴿176﴾ از آنان روى بگردان تا زمان معینى! و وضع کارشان را ببین؛ آنها نیز به زودى (نتیجه اعمال خود را) مى‏بینند! ﴿177﴾﴿178﴾ منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف مى‏کنند. و سلام بر رسولان! ﴿179﴾﴿180﴾ ج832حمد و ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است! ﴿181﴾﴿182﴾

سورة الفاتحة

سورة الفاتحة

بسم الله الرحمن الرحیم(1)

الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ (2) الرَّحْمـنِ الرَّحِیمِ (3) مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ (4) إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ (5) اهدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ (6) صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ (7)

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر (1)

ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است. (2)

(خداوندى که) بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همگان را فرا گرفته). (3)

(خداوندى که) مالک روز جزاست. (4)

(پروردگارا!) تنها تو را مى‏پرستیم; و تنها از تو یارى مى‏جوییم. (5)

ما را به راه راست هدایت کن... (6)

راه کسانى که آنان را مشمول نعمت خود ساختى; نه کسانى که بر آنان غضب کرده‏اى; و نه گمراهان. (7)